وظیفه پرورش دهندگان گوساله
جیره آغازین گوساله یا همان استارتر گوساله باضافه تغذیه گوساله با شیر مادر ، توازن ماده خشک روزانه گوساله را برای ایجاد بهترین شرایط رشد گوساله فراهم می آورد. اگر به دنبال راهی برای برآورده کردن نیاز ماده خشک روزانه گوساله ها هستید، بین خوراندن شیر و غلات موازنه ایجاد کنید.
هفته های اول عمر تلیسه ها تعیین کننده است و می تواند روی رشد و تبدیل شدن آنها به تلیسه و گاوهای بارور و زنده ماندن گوساله ها تأثیرگذار باشد. تغذیه گوساله های ماده کاملا با تکیه بر خوراک های مایع تأمین کننده مواد مغذی برای حفظ سلامت و رشد آنها انجام می شود. مسئولیت کمک به گوساله ها برای انتقال تدریجی از جیره مایع به خوراک دام جامد به عهده پرورش دهندگان گوساله است. او باید این انتقال را طوری انجام دهد که با بالا رفتن ایمنی گوساله ها، زنده ماندن گوساله پس از شیر گرفتن و تغذیه غلات و علوفه تأمین گردد.
نتایج تحقیق اخیر در مورد تغذیه گوساله ها
نتایج تحقیق اخیر که به واسطه سامانه ملی کنترل سلامت دام مرکز USDA انجام شد، نشان داد تغذیه گوساله با شیر مادر و جایگزین شیر، قبل از شیرگیری افزایش یافته است. با این حال که هنوز 43.3 درصد از تلیسه ها در روز بین 3.7 تا 4.7 لیتر شیر یا جایگزین شیر دریافت می کنند و 54.5 درصد از آنها 5.6 لیتر یا بیشتر شیر یا جایگزین شیر دریافت می کنند.
بخشی از جیره گوساله ها را در ۶۵ درصد از دامداری ها شیر کامل تشکیل می دهد، در حالیکه تقریبا بخشی از جیره گوساله ها در نیمی از دامداری ها را (۴۹درصد) جایگزین شیر تشکیل می دهد. این مقدار نسبت به تحقیقات قبلی که بیش از ۶۰ درصد گوساله ها جایگزین شیر دریافت می کردند، کمتر بود. اکثر گاوداری ها که جایگزین شیر به گوساله ها می خورانند هنوز از محصولاتی با چربی خام ۲۰ درصد استفاده می کنند اما ۴۰.۸ درصد گاوداری ها جایگزین شیر با درصد بالایی از پروتئین خام به گوساله ها می خورانند.
به طور کلی، این تغییرات در بسیاری از گاوداری ها نتایج مثبتی به همراه دارد. اکثر گوساله ها از مواد مغذی بیشتر در جایگزین شیر ۲۰.۲۰ که دوبار در روز به میزان ۱.۸ لیتر تغذیه می شوند سود می برند. برنامه های تغذیه ای سنتی به سختی انرژی و پروتئینی را که گوساله ها برای بقاء و رشد نیاز دارند تأمین می کنند. بسیاری از گاوداری ها با خوراندن مقدار زیاد جیره های مایع سرشار از مواد مغذی بیشتر، به نرخ رشد متجاوز از ۰.۹ کیلوگرم در روز می رسند. آیا مرحله ای وجود دارد که در آن تغذیه گوساله با شیر مادر یا جایگزین شیر در جیره بتواند رشد گوساله ها و توانایی آنها برای انتقال از جیره مایع به جیره جامد را به خطر بیاندازد؟
برای پاسخ به این سئوال، لازم است که تغییرات فیزیولوژی که در هفته اول در گوساله ها رخ می دهد مورد توجه قرار دهیم. گوساله ها با تمام اجزاء معده نشخوارکنندگان به دنیا می آیند ولی فقط شیردان یا معده اصلی ندارند. رشد سایر بخش های معده بر عهده پرورش دهندگان گوساله است به طوری که گوساله بعد از شیرگیری بتواند مواد مغذی جیره جامد را هضم و جذب کند.
مطالعات نشان داده اند که بوتیرات (اسید چرب فرار) یک ترکیب اصلی برای تحریک رشد شکمبه می باشد. نشاسته و قند تخمیری که از مصرف غلات تولید می شوند منبع اصلی بوتیرات هستند. در یک تحقیق که روی ۷۹۵ گوساله انجام شده است بر اهمیت خوراندن استارتر گوساله (جیره آغازین گوساله) تأکید بیشتری شده است. براساس این تحقیق، تولید شیر در تلیسه های شکم اول که مصرف جیره آغازین آنها زودتر آغاز شده بود یا در زمان از شیرگیری مقدار زیادی جیره آغازین مصرف کردند در مقایسه با تلیسه هایی که آغاز مصرف جیره آغازین آنها به تأخیر افتاده بود یا در زمان از شیرگیری گوساله ، جیره آغازین کمتری مصرف کردند بهبود یافت.
علی رغم دانستن این حقایق، گاودارها خوراندن جیره آغازین گوساله ها را دیرتر آغاز می کنند. میانگین سنی که جیره آغازین گوساله ها ارائه می شود از روز ۸.۵ در سال ۲۰۰۷ به روز ۱۰.۸ در سال ۲۰۱۵ افزایش یافته است.
به علاوه، در حال حاضر فقط ۲۱.۵ درصد از گاوداری ها هنگامی که تصمیم می گیرند گوساله ها را از شیر بگیرند مصرف جیره آغازین گوساله را مورد توجه قرار می دهند.
این باعث می شود از شیرگیری گوساله های زیادی تنها براساس رسیدن به سن یا وزن بدن خاصی، قبل از اینکه از لحاظ فیزیولوژیکی آمادگی تغذیه جیره جامد را داشته باشند آغاز شود. وقتی که گوساله ها مقدار زیادی از مواد مغذی مورد نیاز خود را از شیر یا جایگزین شیر دریافت می کنند، افزایش وزن خواهند داشت و این مسئله تمایل گوساله را برای مصرف جیره آغازین گوساله کاهش می دهد که در نتیجه باعث می شود گوساله های زیادی با رشد شکمبه محدود داشته باشیم.
موازنه کنسانتره و علوفه منجر به رشد شکمبه گوساله های جوان می شود.
بعد از اینکه گوساله ها با مصرف مقدار کافی آغوز با کیفیت، شروع خوبی داشتند، رشد شکمبه یکی از اهداف مهم تغذیه گوساله می باشد. رشد شکمبه امکان تخمیر خوراک های حاوی مقادیر بالای مواد مغذی را برای گوساله در حال رشد فراهم می کند. رشد شکمبه از طریق تولید اسیدهای چرب فرار (VFAs) تحریک می شود که در هنگام تخمیر ترکیبات خوراک تولید می شود. کنسانتره میزان بیشتری از پروبیونات و بوتیرات را فراهم می کند که دو مورد از مهم ترین VFAs ها برای رشد پاپیلاهای شکمبه می باشند ولی علوفه، استات بیشتری تولید می کند. در نتیجه، خوراندن کنسانتره برای افزایش رشد و بهبود شکمبه و داشتن آغاز خوب اهمیت دارد.
علوفه نیز به عنوان یک بافر در جبران کاهش PH شکمبه که بعد از وعده خوراکی اتفاق می افتد نقش با ارزشی دارد. گنجاندن مقدار کمی از علوفه (کمتر از 5 درصد ماده خشک) برای گوساله های جوان به موازنه PH و رشد شکمبه منجر می شود، بدون اینکه به پر شدن بیش از اندازه شکمبه و کاهش مصرف انرژی منجر شود. گنجاندن این میزان علوفه در جیره به اندازه جیره های کاملاً کنسانتره می تواند به افزایش رشد روزانه منجر شود.
تغذیه بوسیله جیره آغازین گوساله ( استارتر گوساله ) بسیار مهم است
به سئوال اصلی برگردیم. چه مقدار جیره مایع باید به گوساله ها بدهیم و آیا سودآوری آنها در آینده اثرگذار است؟
در یک متاآنالیز چاپ شده در مجله دیری ساینس، نتایج تمامی تحقیقات در ۲ سال گذشته جمع آوری شد. این تحقیقات تأثیر شیر یا جایگزین شیر، مصرف جیره آغازین گوساله و نرخ رشد را تا قبل از شیرگیری بر تولید شیر تلیسه ها ارزیابی کردند.
اولین نتیجه قابل ذکر این بود که برنامه خوراک دهی گوساله ها به واریانس کمتر از ۳ درصد در تولید شیر تلیسه های شکم اول منجر می شود. عوامل زیادی می توانند بر سلامت و رشد تلیسه ها و عملکرد آنها در گله های شیری تأثیرگذار باشد.
برنامه خوراک دهی تأثیراتی داشته است اما اهمیت خوراندن جیره آغازین گوساله به همراه شیر یا جایگزین شیر مشهود بوده است. افزایش مصر ماده خشک از شیر یا جایگزین شیر به میزان ۰.۰۹۱ کیلوگرم در روز به تولید شیر بیشتر به میزان ۶۵.۷ کیلوگرم در شیردهی اول منجر می شود. همان میزان افزایش در شیر یا جایگزین شیر به همراه ۰.۰۹۱ کیلوگرم استارتر گوساله (جیره آغازین گوساله) در روز به تولید شیر بیشتر به میزان ۲۶۵.۳ کیلوگرم منجر می شود.
این نتایج پراهمیت روی فراهم کردن انرژی و پروتئین موجود در جیره مایع به همراه جیره جامد قابل تخمیر که می تواند بوتیرات لازم برای رشد شکمبه ای را فراهم کند تأکید می کند. گوساله ها گنجایش محدودی برای مصرف مواد خشک دارند (تقریبا ۱.۱۳ تا ۱.۳۶ کیلوگرم ماده خشک در روز) و همچنان که مصرف شیر یا جایگزین شیر افزایش یابد، مصرف جیره آغازین گوساله کاهش می یابد. بنابراین، اطمینان حاصل کنید که با وجود محدودیت گنجایش مصرف گوساله ها نیازهای گوساله ها به مواد مغذی برای نگهداری، رشد و توسعه شکمبه برآورده می شوند.
