از شیرگرفتن گوساله و خوراک دهی به گوساله
از شیرگرفتن گوساله و خوراک دهی به گوساله ها موضوعی است که در ارتباط با آن در برخی از موارد خبرهای خوب مطرح می شود و در برخی موارد خبرهای بد. اجازه دهید در مرحله اول به خبرهای خوب بپردازیم. در اوایل سال 2000 و در مطالعات انجام شده در دانشگاه های کرنل، ایلینویز و میشیگان در آمریکا به مزایای خوراندن شیر یا جایگزین شیر بیشتر به گوساله های شیری پرداخته شد، نتایج نشان داد که بازده نرخ رشد گوساله ها بیشتر شد.
با توجه به داده های به دست آمده از سامانه ملی نظارت بر سلامت دام در سال های 2007 و 2014، این روند خوراک دهی به تدریج توسط گاودارها به کار گرفته شد. میانگین سن از شیرگرفتن گوساله ها از 8 هفتگی به 9 هفتگی افزایش یافت. در سال 2014، تفریباً 25 درصد از گاودارها سهم شیر یا جایگزین شیر روزانه را به 5.6 لیتر یا بیشتر افزایش دادند (در مقایسه با مقدار معمول 3.7 لیتر در روز) که معادل 50 درصد افزایش در نرخ خوراک دهی می باشد.
اما خبر بد چیست؟
گوساله هایی که میزان بالایی مایعات دریافت می کنند (بیش از 5.6 لیتر در روز) در دوره انتقال از شیرگیری، دو هفته قبل و دو هفته بعد از شیرگیری را به سختی سپری می کنند. چرا این اتفاق می افتد؟
یک رابطه معکوس بین مصرف شیر یا جایگزین شیر و مصرف استارتر گوساله وجود دارد. محققین دانشگاه پنسیلوانیا در یک متاآنالیز روی 21 تیمار در 9 تحقیق بر هر گوساله متوجه شدند که مصرف 0.22 کیلوگرم شیر یا جایگزین شیر بیشتر در روز (بر اساس ماده خشک) به 0.15 کیلوگرم کاهش در مصرف استارتر گوساله منجر می شود.
هنگامی که انتقال در اثر کاهش مصرف استارتر گوساله در یک دوره کوتاه مشکل می شود، رشد گوساله ممکن است کاهش یابد و تحت تنش قرار گیرد. این نتایج به احتمال زیاد به مشکلات تنفسی که زندگی آنها را به خطر می اندازد، منجر می شود.
آیا خبر نسبتاً خوبی وجود دارد؟
هدف استانداردهای طلایی انجمن تلیسه و گوساله این است که وزن گوساله تا انتهای 2 ماهگی به دو برابر وزن تولد آن برسد. اگر وزن یک گوساله ماده در زمان تولد تقریباً 40.8 کیلوگرم باشد (وزن آنها با توجه به آن ژنتیک و شکم مادر متفاوت است)، برای دو برابر شدن وزن آن در بیش از 60 روز به افزایش وزن روزانه 0.68 کیلوگرم نیاز می باشد. با استفاده از برنامه های خوراک دهی متفاوت که شامل ترکیبی از شیر، جایگزین شیر و استارتر گوساله می باشند، می توان به این هدف رسید.
از شیرگرفتن گوساله و رسیدن به 0.68 کیلوگرم افزایش وزن گوساله در روز
یک مرکز تحقیقاتی در ایالت اوهایو در طی چندین تحقیق به بررسی خوراندن مقدار بالاتر جایگزین شیر و نتایج متعاقب آن پرداختند. به عنوان یک مرجع، اگر 3.7 لیتر جایگزین شیر با تقریباً 12.5 درصد جامدات شیر به گوساله ها خورانده شود، به این معنی است که 0.450 کیلوگرم جامدات شیر یا جایگزین شیر خورانده شده، و خوراندن 5.6 لیتر شیر یا جایگزین شیر به خوراندن 0.680 کیلوگرم جامدات شیر یا جایگزین شیر منجر می شود.
در یک تحقیق، گوساله ها به طور میانگین روزانه 0.58 یا 1.039 کیلوگرم جامدات جایگزین شیر تا 49 روزگی دریافت می کردند. در تیمار جامدات بالاتر، برنامه خوراک دهی افزایش-کاهش استفاده می شد. در این برنامه، جامدات خورانده شده به حداکثر میزان 1.3 کیلوگرم در روز تا 7 روز قبل از شیرگیری و پس از آن به 0.7 کیلوگرم می رسید. مصرف استارتر در گروهی که مصرف جایگزین شیر بالاتر بود نسبت به گروهی که مصرف جامدات شیر پائین تر بود کمتر بود.
چنانچه جامدات کمتری به گوساله ها خورانده شود، افزایش وزن آنها نسبت به 0.68 کیلوگرم افزایش وزن روزانه هدف، 0.11 کیلوگرم کمتر است و چنانچه جامدات بیشتری به گوساله خورانده شود، افزایش وزن آن 0.11 کیلوگرم بیشتر از افزایش وزن هدف می شود. با این وجود، ارزیابی خشک و هضم پذیری NDF و ADF کاهش یافت. این مسئله زمانی صحت داشت که گوساله ها در زمان از شیرگیری فقط استارتر دریافت می کردند و در 56 روز بعد، گوساله هایی که قبل از شیرگیری جامدات جایگزین شیر بیشتری دریافت کردند 0.05 کیلوگرم افزایش وزن روزانه کمتری داشتند، 0.24 کیلوگرم ماده خشک کمتری مصرف کردند و 12 درصد بازده خوراک کمتری داشتند.
در آزمایش دوم، سه تیمار در روز 49 (قبل از شیرگرفتن گوساله ها) روزانه به طور میانگین 0.454، 0.757 و 0.87 کیلوگرم جامدات شیر مصرف کردند. مجدداً رابطه بین مصرف استارتر گوساله و جایگزین شیر معکوس بود. در تیماری که جایگزین شیر کمتری مصرف می کنند، میانگین افزایش وزن روزانه 0.7 کیلوگرم بود. این میانگین افزایش وزن برای رسیدن به دو برابر وزن تولد در 2 ماهگی کافی بود. میانگین افزایش وزن روزانه تیماری که میزان بالای جایگزین شیر دریافت کردند، 0.77 کیلوگرم بود.
اختلاف بین این دو تیمار در طی 56 روز بعدی خوراک دهی چشمگیر بود. تیماری که بالاترین میزان جایگزین شیر را مصرف کردند، نسبت به گروهی که جامدات جایگزین شیر کمتری مصرف کردند، 1 کیلوگرم مصرف ماده خشک کمتر، 0.041 افزایش وزن روزانه کمتر و 9 درصد بازده خوراک کمتر داشتند. علاوه بر آن، آنها در 11 هفته آزمایش، مصرف ماده خشک کمتر و هضم پذیری NDF و ADF کمتری دارند. این تفاوت ها در هضم پذیری در 97 مورد مصرف ماده خشک در انتهای 16 هفتگی کاهش یافت، اما در مورد NDF و ADF هیچگونه تغییری مشاهده نشد.
از شیرگرفتن گوساله و نمو شکمبه گوساله
این تفاوت ها نشان داد که هنگامی که مصرف استارتر گوساله پائین تر بود و شیر یا جایگزین شیر بیشتری خورانده می شد، توسعه شکمبه برای یک دوره زمانی کوتاه تر کمتر بود. اما در این دو مطالعه، استارتر آجیلی نیز به گوساله ها خورانده می شد. در غیر این صورت، انتظار داشتیم که عملکرد و توسعه شکمبه ای بسیار پائین تر باشد.
هنگامی که گوساله ای متولد می شود، شکمبه او فعال نیست. حجم شکمبه گوساله اگر استارتر خشک دریافت نکند، همانند گوساله های گوشتی که تنها با شیر تغذیه شده اند به اندازه محدودی رشد می کند، ولی یک نوع از تخمیر در شکمبه که خوراک خشک آن را تسریع می کند باعث بهبود عملکرد شکمبه می شود. به طور ویژه، اسیدهای چرب فرار (VFAs) که در شکمبه تولید می شوند توسعه پرزهای شکمبه را تسریع می کنند. در عوض، پرزهای شکمبه VFAs را به عنوان منبع اصلی انرژی برای هر نشخوار، جذب می کنند.
VFAs که توسعه پرزهای شکمبه را بهبود می بخشند به ترتیب بوتیریک، پروپیونیک و استیک می باشد. به همین دلیل، خوراندن علوفه به گوساله ها راه حل نیست. چون با خوراندن علوفه به گوساله های جوان، VFAs با ترتیب معکوس تولید می شوند که باعث می شود توسعه پرزهای شکمبه به حداقل برسد. به دلیل اینکه سرعت تخمیر علوفه پائین است و میزان هضم و تخمیر آن نیز پائین است، خوراندن علوفه در اغلب موارد به گوساله های جوان به پر شدن شکمبه و حتی کاهش مصرف خوراک منجر می شود.
تخمیر نشاسته برای توسعه پرزهای شکمبه لازم است، اما میزان بالای تخمیر شکمبه ای باعث اسیدوز شکمبه ای می شود. استارترهای آسیاب شده و پلت شده این محدودیت بزرگ را دارند. بهترین گزینه استارترهای آجیلی هستند. اندازه ذرات بزرگ دانه های کامل یا دانه های کم فرآوری شده در استارتر آجیلی باعث می شود که گوساله شروع به جویدن کند. جویدن، اندازه ذرات برای تخمیر بیشتر در شکمبه را کوچک می کند و همچنین باعث ترشح بزاق می شود و هنگامی که بزاق قورت داده می شود از اسیدی شدن شکمبه به مقدار زیاد جلوگیری می شود.
در نتیجه چه کاری باید کرد؟ در مرحله اول نوع استارتری که در برنامه جاری خوراندن شیر یا جایگزین شیر وجود دارد را مشخص کنید. خوراندن استارتر آجیلی در یک ماه قبل از شیرگرفتن و یک ماه بعد از شیرگرفتن گوساله توصیه می شود. علاوه بر آن، خوراندن بیش از نیم کیلوگرم یونجه یا علوفه گراس با کیفیت، توصیه نمی شود. حداقل مصرف استارتر توصیه شده در هفته های مربوط به دوره از شیرگرفتن گوساله در جدول نشان داده شده است.
در پرورش گوساله برنامه خوراندن جایگزین شیر و شیر، برمصرف استارتر گوساله و زمانی که می توانید گوساله را از شیر بگیرید تأثیر بسیاری می گذارد. لازم است که شما علاوه بر اندازه گیری مصرف استارتر، وزن گوساله در بدو تولد و 2 ماهگی را نیز اندازه بگیرید. بیشتر از 6 تا 8 رأس گوساله را در گروه بعد از شیرگیری در آن ماهی که می خواهید آنها را به گروه بزرگتر انتقال دهید، قرار ندهید و علوفه کمتری به جیره اضافه کنید.
