[rt_quote]
پرورش گوساله و تلیسه دارای 3 دوره مهم است. بر مبنای مشاهدات، تأثیر تغییر در برنامه پرورش گوساله و تلیسه بعد از 6 ماه در میانگین گردش سالیانه خود را نشان می دهد. اما در برخی از موارد این تأثیر ممکن است بعد از دو سال کامل و در شیردهی اول نمایان شود.
[/rt_quote]

اولین دوره مهم در پرورش گوساله و تلیسه که در نزدیکی زمان زایش است و عواملی از قبیل گاو (مادر)، محیط و مدیریت همه جانبه آغوز در آن دخیل است.
پرورش گوساله و تلیسه و 3 دوره مهم در طول برنامه پرورش آنها
اولین دوره مهم در پرورش گوساله و تلیسه که در نزدیکی زمان زایش است و عواملی از قبیل گاو (مادر)، محیط و مدیریت همه جانبه آغوز در آن دخیل است.
دومین دوره مهم در پرورش گوساله و تلیسه مربوط به دو هفته اول پس از تولد گوساله است که احتمال ابتلای گوساله ها به اسهال و مرگ و میر در آنها زیاد است. موفقیت دوره دوم به طور مستقیم به دوره اول مرتبط است.
سومین و مهمترین دوره در پرورش گوساله و تلیسه که دوره انتقال از شیرگیری می باشد شامل دو هفته قبل و بعد از شیرگیری کامل است.
تصور بر این است که دوره آخر پرورش گوساله ها و تلیسه ها در بسیاری از مزارع پرورشی، بزرگترین مشکلات شناخته نشده را ایجاد می کند. هرچه میزان شیر یا جایگزین شیر بیشتری در دوره شیرخوارگی گوساله خورانده شود، مدیریت این دوره چالش برانگیزتر است. چنانچه روزانه بیش از 5.7 لیتر شیر یا جایگزین شیر به گوساله ها خورانده شود، مصرف استارتر هنگام از شیرگیری بسیار پائین خواهد بود به طوری که در یک هفته مصرف استارتر به نصف مقداری می رسد که گوساله باید مصرف کند.
مسئله این است که اگر مصرف استارتر گوساله برای 2 تا 3 هفته قبل از آغاز از شیرگیری کامل نشود، رشد شکمبه ای نیز کامل نخواهد بود. اما مسئله مهم تر اینجاست که شما نمی توانید داخل شکمبه گوساله را ببینید تا متوجه شوید رشد شکمبه آن قبل از شیرگیری تا چه حد بوده است.
به دلیل اینکه رشد شکمبه اهمیت دارد، ماهیت استارتر گوساله نیز دارای اهمیت است. هنگامی که شکمبه گوساله هنوز فعال نشده است، فرآیند هضم یونجه و علوفه به خوبی صورت نمی گیرد. برخی ممکن است توصیه کنند که میزان کمی از علوفه به همراه استارتر پلت شده یا استارتر آجیلی به گوساله بخورانید. در واقع خوراندن آن هیچ تفاوتی ایجاد نمی کند ولی نوع این خوراک ها بر رشد شکمبه اثرگذار هستند.
رشد شکمبه را باید بهبود داد
اجازه دهید بر روی چند نکته کلیدی تمرکز کنیم. برای تشخیص آنچه در این دوره رخ می دهد به داده هایی با جزئیات آن نیاز می باشد. بر اساس تحقیقات قبلی، چنانچه میزان جامدات شیر یا جایگزین شیری که قبل از شیرگیری خورانده می شود، بیش از 0.68 کیلوگرم در روز باشد، مصرف استارتر گوساله ، افزایش وزن روزانه، بازده خوراک و هضم پذیری استارتر گوساله کاهش می یابد.
دلیل آن رابطه معکوس بین جامدات خوراک مایع و مصرف استارتر گوساله می باشد. بر اساس تحقیق چاپ شده دردانشگاه پنسیلوانیا، به ازای 0.22 کیلوگرم افزایش مصرف جامدات، مصرف استارتر گوساله تا میزان 0.13 کیلوگرم کاهش می یابد.
بنابراین اگر جامدات شیر خورانده شده به جای اینکه 0.68 کیلوگرم باشد، 0.9 کیلوگرم یا بیشتر باشد، مصرف استارتر گوساله به میزان 0.13 کیلوگرم یا بیشتر در روز کاهش می یابد. این رقم ممکن است زیاد به نظر نرسد، اما به دلیل اینکه مصرف استارتر گوساله هر هفته دو برابر می شود، زمان از شیرگیری ممکن است یک هفته یا بیشتر به تعویق بیافتد.
یک تحقیق قدیمی آلمانی روی گاوهای دوره انتقال نشان داد تقریباً 2 تا 3 هفته طول می کشد تا شکمبه گاوها خود را با تغییرات مرتبط با میزان مصرف و جیره در قبل از زایش تطبیق دهند. می توان متصور شد که با توجه به میزان مصرف و مدت زمان مصرف استارتر گوساله همین زمان نیز برای گوساله ها طول می کشد. در نتیجه قبل از شروع فرآیند از شیرگیری لازم است که میانگین مصرف روزانه استارتر گوساله به طور متوسط حداقل 0.5 کیلوگرم باشد.
مجموعه ای از تحقیقات بریتانیایی انجام شده در دهه 60 نشان داد که هرچه علوفه بیشتری به گوساله های جوان خورانده شود، افزایش وزن روزانه و رشد پاپیلای شکمبه ای آنها کمتر و محتوای شکمبه ای آنها بیشتر می باشد. بنابراین، خوراندن علوفه بیشتر به گوساله های جوان یک تأثیر منفی سه جانبه دارد. اخیراً در یک تحقیق کانادایی از آنچه استارتر آجیلی نامیده می شد استفاده شد و استارتر تنها در ترکیب با علوفه گراس باغ خرد شده به گوساله ها خورانده شد.
استارتر گوساله تجاری حاوی 14 درصد جو پرک شده، 13 درصد جو دو سر پرک شده و 10 درصد ذرت بخارپز شده بود. 37 درصد از کل استارتر به صورت آجیلی بود، اما تمامی دانه ها فرآوری شده بودند. جدول زیر برخی از داده های کلیدی این تحقیق را نشان می دهد. اول، PH پائین شکمبه گوساله هایی که فقط استارتر آجیلی دریافت کردند نشان داد که بافت جیره به اندازه کافی درشت بوده است. علاوه بر آن، نتایج کالبد شکافی 5 گوساله نر ذبح شده نشان داد که محتوی شکمبه گوساله هایی که علاوه بر استارتر، علوفه نیز دریافت کرده بودند 4.7 کیلوگرم بیشتر بود و از آنجایی که وزن گوساله ها در هر 2 تیمار یکسان بود، به این نتیجه می رسیم که رشد بدنی واقعی گوساله هایی که علوفه دریافت کردند، 4.7 کیلوگرم کمتر بوده است.
از شیرگیری می تواند موفقیت آمیز باشد
بنابراین، تمامی اینها در عمل چگونه کار می کنند؟ در سال 2018 مطالعاتی روی گوساله ها در 114 گاوداری صورت گرفت. 90 درصد گوساله ها شامل تلیسه های جوان هلشتاین بودند. افزایش وزن روزانه این گوساله ها در قبل از شیرگیری در 65 روزگی آنها 0.7 کیلوگرم و پس از آن تا 90 روزگی، فقط 0.6 کیلوگرم بود. واضح است که در آن گاوداری ها، برنامه دوره انتقال از شیرگیری مناسبی وجود نداشته است.
در اینجا به ذکر یک تجربه موفق که بر مبنای توصیه های کارشناسان صورت گرفته پرداخته می شود.
چند سال قبل، از یک گاوداری بزرگ پرورش گوساله و تلیسه بازدید شد. در آن گاوداری به گوساله ها استارتر آجیلی می خوراندند اما بعد به استفاده از استارتر گوساله پلت شده روی آوردند که با استارتر آجیلی تا حدی همخوانی داشت. مصرف استارتر هر گوساله تا پایان دو ماهگی فقط 1.6 تا 1.8 کیلوگرم بود. وزن بدنی تا پایان دو ماهگی به دو برابر وزن تولد نرسید (که وزن هدف بود). مدیر آن گاوداری بعد از مطالعه توصیه های کارشناسان و دریافت اطلاعاتی در مورد تفاوت بین استارتر آجیلی و استارتر پلت شده، مجدداً از استارتر آجیلی استفاده کرد. آنگاه گوساله ها تا پایات دو ماهگی روزانه 2.7 تا 3.6 کیلوگرم استارتر مصرف نمودند و وزن بدن آنها به دو برابر وزن تولد به اضافه 4.5 کیلوگرم رسید.