ازشیرگیری گوساله و موفقیت آن مستلزم آن است که استحصال مواد مغذی از شیر به محصولات نهایی تخمیر شکمبه ای (پروتئین میکروبی و اسیدهای چرب فرار) تبدیل شود.
ازشیرگیری گوساله و موفقیت آن مستلزم آن است که استحصال مواد مغذی از شیر به محصولات نهایی تخمیر شکمبه ای (پروتئین میکروبی و اسیدهای چرب فرار) تبدیل شود. هدف ازشیرگیری گوساله ها انتقال موفقیت آمیز از تغذیه با شیر یا جایگزین شیر و استارتر به تغذیه با استارتر گوساله به تنهایی می باشد.
به طور ایده آل، از شیرگیری مناسب باعث می شود که بدون اینکه در تأمین مواد مغذی برای گوساله اختلال ایجاد شود، مصرف غلات و در نتیجه تخمیر میکروبی در شکمبه افزایش یابد. سن ازشیرگیری گوساله ، مصرف استارتر در شروع فرآیند از شیرگیری و روش از شیرگیری، همگی از عوامل مؤثر در گذر آرام از مرحله شیردهی و وارد شدن به مرحله رشد می باشد.
نگاهی به سن ازشیرگیری گوساله
سن ازشیرگیری گوساله عمدتاً توسط مقدار و نرخ جامدات شیر خورده شده توسط گوساله تعیین می شود. در طی دوره شیرخوارگی، روی رشد، رشد سیستم ایمنی و دستگاه گوارش و بهبود رفتار خوراک دهی به طور چشمگیری سرمایه گذاری می شود.
در برنامه های از شیرگیری معمولی، فرآیند ازشیرگیری گوساله در سن 6 هفتگی آغاز می شود و دفعات خوراک دهی از 2 بار در روز به 1 بار در روز به مدت 1 هفته کاهش می یابد و در 7 هفتگی خوراندن شیر به طور کلی متوقف می شود. در سن 8 یا 9 هفتگی گوساله ها از جایگاه انفرادی خارج می شوند. سیستم های خوراک دهی خودکار گوساله ها و برنامه های دقیق توزیع شیر، انعطاف پذیری برنامه های زمان بندی شده از شیرگیری را بهبود داده اند به طوری که میزان و زمان خوراندن شیر را می توان بر اساس برنامه خوراک دهی تنظیم کرد. روش از شیرگیری دقیق بر اساس سن، اختلاف رشد گوساله ها در بعد از شیرگیری را کاهش می دهد. مدیران بخش پرورش گوساله های نر که عوامل مؤثر در این اختلاف رشد (از قبیل وزن بدن در زمان تولد، دوقلو بودن و محدودیت های مرتبط با سلامت انفرادی گوساله ها) را تشخیص داده اند می توانند سن از شیرگیری را طولانی کنند تا فرصت رسیدن به هم گروهی ها، برای گوساله های ضعیف تر فراهم شود.
مصرف استارتر گوساله اهمیت دارد
رسیدن به حداقل میزان استاندارد مصرف استارتر گوساله در مرحله از شیرخوارگی یک عامل مهم در موفقیت ازشیرگیری گوساله می باشد. میزان انرژی و شیر خورانده شده نسبت به نیازهای نگهداری و رشد بر شیب منحنی مصرف استارتر در مرحله شیرخوارگی تأثیر می گذارد. مصرف استارتر گوساله باعث توسعه جمعیت میکروبی در دستگاه گوارش (GIT) می شود که برای هضم فیبر در بعد از دوره ازشیرگیری گوساله ، اهمیت دارد.
یک برنامه تغذیه ایده آل در دوره شیردهی گوساله ها، بین تغذیه گوساله ها با شیر و استارتر موازنه ایجاد می کند. دمای محیط بر نیاز نگهداری و میزان مصرف استارتر در مرحله شیردهی گوساله ها تأثیر می گذارد و به ایجاد پاسخ های متفاوت نسبت به راهکار از شیرگیری منجر می شود. در روزهایی که هوا خنک تر است مصرف استارتر بیشتر می شود و یکنواختی بیشتری در تأمین پروتئین و انرژی در فرآیند از شیرگیری ایجاد می کند.
عوامل مهم تأثیرگذار بر مصرف استارتر گوساله در دوره شیرخوارگی عبارتند از خوراندن استارتر خوشخوراک، در دسترس بودن استارتر در روزهای اول، ارائه استارتر تازه و ارائه آب آشامیدنی تازه و گرم، ارتفاع مناسب سطل یا آخور.
علاوه بر مقدار، موازنه اجزای استارتر نیز بر هضم پذیری مواد مغذی (به خصوص هضم پذیری فیبر) در بعد ازشیرگیری گوساله اثر دارد. مصرف مقدار مؤثر کوکسیدیداستات برای رسیدن به سطح مناسبی از مصرف استارتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در زمان از شیرگیری اهمیت دارد.
خطر تراوش روده ای به علت از شیرگیری ناگهانی و افزایش سریع در میزان مصرف استارتر گوساله
آنتروسیت های روده ای یک لایه مانع تک سلولی بین محتویات روده (باکتری های طبیعی) و عوامل بیماری زا و خون هستند. آنتروسیت ها از طریق پروتئین های قابل انعطاف به هم متصل هستند. تحقیقات بیولوژیکی نشان می دهند که از شیرگیری ناگهانی و افزایش سریع در میزان مصرف استارتر در جهت رفع نیازهای پروتئینی و انرژی، نفوذپذیری روده با تراوش بین سلول های روده ای را افزایش می دهد.
داده های اخیر نشان می دهند که مقدار خوراندن شیر و روش از شیرگیری، بر جمعیت باکتریایی مدفوع و شکمبه اثرگذارند.
ازشیرگیری گوساله با تأخیر
روش های تغذیه گوساله ها با شیوه ای که بخش زیادی از مواد مغذی مورد نیاز گوساله از طریق شیر تأمین می شود، برای اعمال روش از شیرگیری با تأخیر می تواند سودمند باشد. روش از شیرگیری با تأخیر، به واسطه افزایش تعداد روزهایی که خوراندن شیر کم است، به گوساله فرصت می دهد تا مصرف استارتر را افزایش دهد و به این وسیله خلأ پروتئین و انرژی حاصل از کاهش مصرف شیر را پر کند.
فرآیند از شیرگیری در روش از شیرگیری با تأخیر ممکن است بیش از 10 تا 14 روز طول بکشد در حالیکه از شیرگیری معمولی 7 روز طول می کشد. کاهش اختلاف در مصرف مواد مغذی مزیت از شیرگیری طولانی مدت است زیرا در این رویکرد در مقایسه با از شیرگیری ناگهانی تغییر منبع مواد مغذی به تدریج صورت می گیرد و در اغلب موارد به مصرف مواد مغذی بیشتر منجر می شود.
شما با انجام یک سری محاسبات می توانید درک بهتری از تأثیر راهکار از شیرگیری بر تأمین پروتئین و انرژی برای نیازهای نگهداری و رشد داشته باشید. میانگین افزایش وزن روزانه (ADG) پیش بینی شده بر اساس 3 راهکار از شیرگیری در شکل و جدول (1) ذکر شده است.
در این محاسبه از یک گوساله به وزن 38.5 کیلوگرمی، دمای محیط 15.5 درجه سانتیگراد و جیره حاوی شیر کامل با 12 درصد جامدات استفاده شده است. جیره آنها حاوی شیر با 3.1 درصد پروتئین شیر (26 درصد بر اساس ماده خشک) و 4 درصد چربی (33 درصد بر اساس ماده خشک) و یک استارتر با 18 درصد پروتئین بود. در این مثال در روش تغذیه شیر متوسط 3.7 لیتر در روز در هفته اول خورانده می شد و تا زمان از شیرگیری به 5.6 لیتر در روز می رسید. مصرف 3.7 کیلوگرم استارتر گوساله برای ساده سازی تحقیق ما ثابت نگه داشته شد. راهکارهای از شیرگیری عبارتند از:
- از شیرگیری استاندارد: کاهش شیر به میزان 50 درصد از هفته 6 تا 7 و از شیرگیری کامل در آغاز هفته 8
- از شیرگیری ناگهانی: قطع کردن مصرف شیر به طور ناگهانی در هفته 6
- از شیرگیری با تأخیر: کاهش شیر تا 50 درصد از هفته 6 تا 8 و از شیرگیری کامل در اوایل هفته 9
نتایج حاصل از این رویکردها عبارتند از:
- میزان مصرف جامدات شیر در “از شیرگیری” با تأخیر بیشترین و در “از شیرگیری ناگهانی” کمترین بود.
- نرخ رشد قابل پیش بینی در هفته 7 در تمامی رویکردهای از شیرگیری کاهش یافت.
- نرخ رشد قابل پیش بینی در روش از شیرگیری ناگهانی، کمترین میزان بود.
- ADG قابل پیش بینی در روش از شیرگیری طولانی مدت در بیشترین میزان بود (شکل 1 و جدول 1).
این مثال نشان می دهد که راهکارهای از شیرگیری چگونه میزان مواد مغذی قابل دسترس برای تأمین نیازهای نگهداری و رشد را تغییر می دهد.
کاستی های این ارزیابی عبارت بودند از: عدم بررسی اثرات از شیرگیری بر اختلاف مصرف استارتر گوساله و هضم پذیری استارتر، پاسخ های سلامتی به از شیرگیری و اثرات فزاینده تنش های از شیرگیری از قبیل اثرات هوا.
ارزیابی موفقیت ازشیرگیری گوساله
موفقیت از شیرگیری گوساله با حفظ یا بهبود نرخ رشد در انتهای دوره شیرخوارگی و دوره انتقال آغاز می شود. در دوره انتقال خوب، سلامت گوساله که شامل قوام و سفتی مدفوع و عملکرد تنفسی بهینه می باشد و در نهایت مصرف خوراک دام استارتر ، حفظ می شود.
