مصرف خوراک دام یکنواخت را در گاوهای دوشا، به خصوص در گاوهای اوایل شیردهی ترویج دهید
مصرف خوراک دام یکنواخت را در گاوهای دوشا، به خصوص در گاوهای اوایل شیردهی ترویج دهید زیرا برای سلامت و تولید شیر دام ها ضروری می باشد. عدم موازنه مواد مغذی در روزهای اول بعد از زایمان می تواند به ناهنجاری های متابولیسمی متفاوتی از جمله کتوز و اسیدوز شکمبه ای تحت بالینی منجر شوند. هر یک از این بیماری ها می توانند خطر ابتلا به دیگر ناهنجاری ها از قبیل بیماری عفونی، مشکلات تولیدمثلی و به طور کلی خطر حذف شدن را افزایش دهند.
جیره هایی که برای گاوهای اوایل شیردهی تنظیم می کنیم باید در جهت افزایش مصرف خوراک دام تنظیم شوند و نیازهای تغذیه ای دام را در جهت کاهش خطرات مرتبط با موازنه انرژی منفی تأمین کنند. در عین حال جیره ها باید فیبر مؤثر و کافی در جهت به حداکثر رساندن سلامت شکمبه فراهم کنند.
در نهایت این جیره ها باید خطر ابتلا به اختلالات گوارشی را به حداقل برسانند. تنظیم صحیح و آماده سازی جیره کاملاً مخلوط (TMR) در جهت رسیدن به این نتایج مطلوب نقش کلیدی دارند.
حتی اگر یک TMR عالی تنظیم شود، خطر جداسازی خوراک دام همچنان وجود دارد. به طور ایده آل هدف TMR این است که توانایی گاو در جدا کردن ترکیبات خوراک دام را به حداقل برساند اما همیشه به طور عالی عمل نمی کند. گاوها ممکن است در جداسازی ترکیبات مختلف جیره ماهر شوند. جداسازی اجزای جیره توسط گاوها به مصرف جیره غیریکنواخت منجر می شود. ما در تحقیقات خود نشان دادیم که یکنواختی در آنچه که مصرف می شود، در طی روز و روزها ممکن است به اندازه اثر ترکیب جیره روی مصرف کافی و تولید منتج از آن تأثیر داشته باشد.
نتایج جداسازی ترکیبات خوراک دام
ما در تحقیقات خود نشان دادیم برای گاوهایی که بسیار در معرض خطر ابتلا به اسیدوز شکمبه ای هستند، جداسازی جیره بر علیه ذرات بلند و فیبری، با کاهش PH شکمبه مرتبط است (اسیدوز شکمبه ای). این مسئله برای گاوهای اوایل شیردهی که بسیار در معرض خطر ابتلا به اسیدوز شکمبه ای هستند، مشکل سازتر می باشد زیرا جیره آنها به طور ناگهانی از جیره کم انرژی گاوهای خشک به جیره پرانرژی گاوهای دوشا تغییر می کند.
جداسازی میزان زیاد کنسانتره و فیبر کم با افزایش سریع مصرف در هفته های اول شیردهی همراه می شود و مصرف کربوهیدراتهای بسیار تخمیرپذیر را تشدید می کند. در نتیجه کاهش مصرف فیبر فیزیکی مؤثر، خطر ابتلا به اسیدوز شکمبه ای تحت بالینی افزایش می یابد.
تأثیر منفی جداسازی بر تولید هر گاو نباید ما را متعجب کند. این تأثیرها به نوعی با عملکرد شکمبه از جمله کاهش بازده مصرف خوراک دام و همچنین کاهش تولید چربی شیر مرتبط است. جداسازی TMR ارزش غذایی TMR باقیمانده در آخور را به ویژه در ساعت های بعد از ارائه خوراک دام کاهش می دهد. در ضمن برای گاوهایی که به طور گروهی خوراک دریافت می کنند چنانچه در زمان ارائه خوراک دام، سریع به آخور نروند ممکن است دسترسی آنها به مواد مغذی محدود شود.
برای مثال، هنگامی که در اثر تراکم بالا رقابت بر سر آخور بالا می باشد، گاوهای مغلوب نمی توانند مصرف مواد مغذی و میزان بالای تولید شیر خود را حفظ کنند. این مسئله باعث می شود عملکرد و وضعیت سلامت گاوها در اوایل شیردهی متغیر باشد.
مدیریت تغذیه ای گاو و ترکیبات جیره ای نقش مهمی در به حداقل رساندن جداسازی خوراک دام ایفا می کنند. افزایش دفعات ارائه TMR (بیش از یکبار در روز) با مطالعات تحقیقاتی در رابطه با کاهش جداسازی خوراک در طی روز همبستگی یکنواختی دارد. در نتیجه، تغییر پذیری ترکیبات خوراک دام مصرف شده را به حداقل برسانید.
جلو راندن مرتب خوراک در آخور نیز ممکن است به ترکیب خوراک دام و نگه داشتن جیره یکنواخت تر در جلو گاوها و در نتیجه به حداقل رساندن تأثیر جداسازی خوراک دام کمک می کند. بهبود دسترسی به خوراک دام به واسطه به حداقل رساندن جمعیت دام نیز مهم است. در نظر گرفتن 75 سانتیمتر آخور برای هر گاو تازه زا و گاوهای انتظار زایش نه تنها میزان دسترسی به خوراک دام را افزایش می دهد بلکه به مصرف مواد مغذی یکنواخت تر در بین گاوها در جایگاه منجر می شود. نوع، مقدار و اندازه ذرات علوفه بیشترین نقش را در میزان جداسازی خوراک توسط گاوها ایفا می کند. برای مثال، هنگامی که بخش زیادی از جیره را علوفه (برای مثال، کاه یا علوفه خشک) تشکیل دهد، هنگامی که اندازه ذرات بلند باشد جداسازی خوراک راحت تر می باشد. حفظ مقدار فیبر علوفه ای در حد کافی در جیره در حفظ سلامت شکمبه نقش مهمی ایفا می کند. اندازه ذرات علوفه برای تأثیرگذار بودن در تحریک شکمبه و حفظ هضم شکمبه ای خوب الزاماً لازم نیست که بلند باشد.
جلو راندن مرتب خوراک در آخور نیز ممکن است به ترکیب خوراک دام و نگه داشتن جیره یکنواخت تر در جلو گاوها و در نتیجه به حداقل رساندن تأثیر جداسازی خوراک دام کمک می کند. بهبود دسترسی به خوراک دام به واسطه به حداقل رساندن جمعیت دام نیز مهم است. در نظر گرفتن 75 سانتیمتر آخور برای هر گاو تازه زا و گاوهای انتظار زایش نه تنها میزان دسترسی به خوراک دام را افزایش می دهد بلکه به مصرف مواد مغذی یکنواخت تر در بین گاوها در جایگاه منجر می شود. نوع، مقدار و اندازه ذرات علوفه بیشترین نقش را در میزان جداسازی خوراک توسط گاوها ایفا می کند. برای مثال، هنگامی که بخش زیادی از جیره را علوفه (برای مثال، کاه یا علوفه خشک) تشکیل دهد، هنگامی که اندازه ذرات بلند باشد جداسازی خوراک راحت تر می باشد. حفظ مقدار فیبر علوفه ای در حد کافی در جیره در حفظ سلامت شکمبه نقش مهمی ایفا می کند. اندازه ذرات علوفه برای تأثیرگذار بودن در تحریک شکمبه و حفظ هضم شکمبه ای خوب الزاماً لازم نیست که بلند باشد.
بلند تر بودن اندازه ذرات علوفه به معنی بهتر بودن نیست
قطعات علوفه بلندتر فیبر فیزیکی مؤثر بیشتری برای دام فراهم نمی کنند و به سلامت گاوهای تازه زا کمکی نمی کنند.
در تحقیقات اخیر دانشگاهی ما نشان دادیم که تفاوت کوچک در اندازه ذرات علوفه در جیره گاوهای اوایل شیردهی ممکن است بر سلامت شکمبه و تولید گاوها تأثیر چشمگیر داشته باشد. ما در تحقیق خود یکی از دو جیره TMR متفاوت را در 28 روز اول شیردهی در اختیار گاوها قرار دادیم.
تنها تفاوتی که این دو جیره با یکدیگر داشتند طول کاه گندم گنجانده شده در آنها بود. کاه ها قبل از آنکه به TMR اضافه بشوند در طول 2.54 و یا 5.08 سانتیمتر خرد شدند.
هنگامی که گاوها جیره ای با کاه های بلندتر دریافت می کردند میزان جداسازی TMR در آنها بیشتر بود و به طور ویژه بر علیه ذرات بلندتر جداسازی را انجام می دادند. در تیماری که گاوها جیره حاوی ذرات کاه کوتاه تر دریافت می کردند، گاوها در 28 روز اول شیردهی وضعیت پایدارتری داشتند. این پایداری بر پایه شاخص زمان صرف شده برای نشخوار در روز و PH شکمبه بود. در نتیجه، گاوهایی که جیره ای با ذرات کوتاه تر دریافت می کردند تفاوت تولید شیر کمتری داشتند. افزایش شیر تجمعی هر گاو در این گروه در طی 28 روز در مقایسه با گروهی که جیره ای با اندازه ذرات بلند دریافت کردند، 75.3 کیلوگرم بود.
این نتایج، اهمیت مدیریت اندازه ذرات علوفه را در گاوهای اوایل شیردهی به خصوص زمانی که علوفه خشک در جیره گنجانده می شود را نشان داد. موفقیت در این زمینه می تواند یکنواختی مصرف خوراک دام و پایداری منتج به سلامت شکمبه و تولید شیر را ارتقاء دهد.
توصیه می شود آنچه گاوهای شما می خورند را به دقت بررسی کنید. یک راه ساده برای انجام این کار این است که خوراک دام ارائه شده به گاوها را با آنچه که در آخر روز یا قبل از ارائه بعدی خوراک دام در آخور می ماند مقایسه کنید. جداسازی خوراک دام را به وسیله اعمال تغییرات در ترکیبات جیره و تک تک اجزاء جیره و مدیریت خوراک دام در سر آخور تحت نظر داشته باشید.
