توازن پروتئین جیره گاو شیری با هدف کاهش هدرروی نیتروژن
توازن پروتئین جیره گاوهای شیری به تأمین اسیدهای آمینه مورد نیاز، افزایش سود دامداری، کاهش هدرروی نیتروژن و بهبود شرایط محیطی کمک می کند.
30 تا 35 درصد نیتروژن پروتئین جیره و نیتروژن غیرپروتئینی در اغلب جیره های موازنه شده گاوهای شیری، به ترکیبات شیر تبدیل می شود و 65 تا 70 درصد باقیمانده هدر می رود. نیتروژن به شکل اوره با ادرار دفع می شود و با فضولات ترکیب می گردد و وارد مزارع کشاورزی می شود. نیتروژن در خاک به اکسید نیتروژن که یکی از قوی ترین گازهای گلخانه ای است تبدیل می شود. اکسید نیتروژن همانند دی اکسید کربن به طور بالقوه می تواند تا 300 مرتبه در گرم کردن زمین نقش داشته باشد. علاوه بر آن به مدت 114 سال در جو باقی می ماند. بررسی های انجام شده نشان داد که فضولات و نیتروژن ادرار به میزان 5 درصد در ساطع شدن دی اکسید نیتروژن به هوا دخیل هستند.
هدرروی نیتروژن را به دو روش می توانیم کاهش دهیم:
- میکرب های شکمبه باید به طور مؤثر پروتئین و نیتروژن موجود در شکمبه را دریافت و به پروتئین میکربی شکمبه برای مصرف گاو تبدیل کنند.
- توازن پروتئین جیره گاو شیری را برای تأمین نیازهای گاو به اسیدهای آمینه با دقت بیشتری انجام دهید و از طرف دیگر میزان پروتئین خام جیره را کاهش دهید و هدرروی نیتروژن را محدود کنید.
با ایجاد توازن پروتئین جیره گاو شیری بازده را تقویت کنید
پروتئین قابل متابولیسم، ترکیبی ار پروتئین میکربی و پروتئین غیرقابل تجزیه در شکمبه است که به وفور در شکمبه وجود دارد و هضم می گردد و به صورت اسیدهای آمینه جذب می شود و مورد استفاده گاو قرار می گیرد. اگر انرژی جیره ای یک عامل محدود کننده در جیره باشد، برخی از پروتئین ها به عنوان منبع انرژی سوزانده می شوند. در چنین شرایطی آمونیاک به عنوان اوره هدر می رود. به علاوه ترکیب اسیدهای آمینه قابل متابولیسم باید با پروفایل اسیدآمینه شیر یا پروتئین ماهیچه ای که گاو تولید می کند هماهنگ باشند. درغیر این صورت، برخی از اسیدهای آمینه قابل استفاده نخواهند بود.
بازده نیتروژن شیر از طریق تقسیم نیتروژن شیر به نیتروژن مصرفی محاسبه می شود. هنگامی که محققین برای به دست آوردن جیره های حاوی پروتئین خام (CP) 13.5 ، 15 ، 16.5 ، 17.9 و 19.4 درصدی، ذرت با رطوبت بالا را با کنجاله سویا جایگزین کردند، بازده نیتروژن شیر به ترتیب از 36.5 به 34 ، 30.8 ، 27.5 و 25.4 کاهش یافت. گروه دیگری از محققین بازده نیتروژن شیر را از طریق بهبود منبع پروتئینی قابل متابولیسم و موازنه اسیدآمینه، از 29.5 به 35 درصد افزایش دادند.
استفاده بیشتر از نیتروژن پربازده به محیط و بازده گاو شیری کمک می کند. یعنی هزینه های خوراک کاهش می یابند. درآمد به ازای هزینه خوراک افزایش می یابد و میزان تولید شیر حفظ می شود و یا بهبود می یابد. محققان نشان دادند که می توان جیره های حاوی پروتئین خام پائین تر (CP 16.6 درصد به جای CP 17.5 درصد) را که برای تأمین نیازهای اسیدآمینه قابل جذب موازنه شده بودند به گاوهای گاوداری های تجاری خوراند. این گاوداری ها علاوه بر تولید شیر بالا (بیشتر از 36.2 کیلوگرم به ازای هر گاو)، بازده نیتروژن مناسب و خوبی داشتند. با کاهش محتوای نیتروژن مصرفی گاو و در نتیجه نیتروژن دفع شده در فضولات، زمین های کشاورزی کمتری تحت محدودیت مواد مغذی (نیتروژن) قرار می گیرند. در هر حال برای اینکه بتوانیم پروتئین خام جیره را به طور موفقیت آمیزی کاهش دهیم، خوراک دهی باید بسیار یکنواخت باشد و آنالیز علوفه باید به طور متداول و دقیق انجام شود.
تغذیه بیش از حد نیتروژن و یا پروتئین توسط میکرب های شکمبه، به تولید آمونیاک بیش از اندازه منجر می شود. هنگامی که بدن گاو بیش از حد پروتئین دریافت کنند، آمونیاک از طریق کبد و کلیه به اوره تبدیل می شود. اوره یک ترکیب آلی است که از کربن، نیتروژن، اکسیژن و هیدروژن تشکیل شده است و از ادرار گاو خارج می شود. هنگامی که میزان اوره خون افزایش می یابد، میزان اوره شیر نیز افزایش می یابد. از طریق میزان نیتروژن اوره شیر (MUN) معلوم می شود که گاو چه میزان نیتروژن از دست می دهد.
با ایجاد توازن پروتئین جیره گاو شیری با هدف کاهش نیتروژن دفعی، خوراک دهی کنید
میکرب های شکمبه هنگامی که ترکیبی از نیتروژن، اسیدهای آمینه و کربوهیدرات ها را در هر دقیقه از روز به نسبت صحیحی دریافت کنند، عملکرد بهینه ای خواهند داشت. در صورتیکه پروتئین بیش از حد و بدون حضور یک منبع کربوهیدرات وجود داشته باشد، میکرب های شکمبه از پروتئین برای تأمین انرژی استفاده کرده و نیتروژن تولید شده هدر می رود.
برای مثال، علف، یونجه سیلو شده و سویا، مقدار زیادی پروتئین قابل دسترس دارند، در نتیجه بهتر است که آنها با کربوهیدرات هائی که به راحتی هضم می شوند، از قبیل ذرت حاوی رطوبت بالا، گندم و یا جو ترکیب شوند. آسیاب ریز کنجاله ذرت برای افزایش هضم پذیری نشاسته ممکن است مقدار MNU را نیز کاهش دهد. گزینه دیگر، اضافه کردن مکمل های قندی به جیره است.
دامنه تولید پروتئین میکربی شکمبه در گاوهای پرتولید به نوعی از 1.3 کیلوگرم تا 2.7 کیلوگرم به ازای هر گاو در روز می باشد. هدف شما باید رسیدن به دامنه ای بالاتر از این حد باشد. به دلیل اینکه پروفایل اسید آمینه پروتئین میکربی شبیه اسیدآمینه شیر است و بالا بودن کیفیت آن اهمیت دارد. اگر شما بتوانید با ایجاد توازن پروتئین جیره گاو شیری تولید پروتئین میکربی شکمبه در گاوهای خود را افزایش دهید، می توانید میزان پروتئین گران قیمت غیر قابل تجزیه شکمبه ای در جیره را به حداقل برسانید و گاوهای شما احتمالا شیر بیشتری تولید می کنند.
برای ایجاد توازن پروتئین جیره گاو شیری نشانه ها را بخوانید
در صورتی که تولید شیر گاوها و درصد پروتئین واقعی شیر خوب باشد، در نتیجه مقدار MUN پائین تر (8 تا 10 میلی گرم/ دسی لیتر) نشان می دهد که همزمانی پروتئینی و هضم کربوهیدرات در شکمبه به صورت بهینه رخ می دهد. به علاوه، جیره برای اسیدهای آمینه به خوبی موازنه شده است و هدرروی نیتروژن پائین است.
درضمن، تولید شیر بالا و مقدار MUN بالا (بیشتر از 12 میلی گرم/دسی لیتر)، نشان می دهد که ممکن است امکان صرفه جویی و کاهش هدرروی نیتروژن وجود داشته باشد. در این موارد، کاهش پروتئین کل جیره را هنگام موازنه اسیدهای آمینه در نظر بگیرید. این تغییرات جیره ای باید به آرامی صورت بگیرد در حالی که میزان تولید شیر، پروتئین واقعی شیر (درصد) و میزان MUN را به دقت نظارت می کنید.
تولید کم و مقدار MUN بالا نشان دهنده این است که مقدار زیادی پروتئین قابل تجزیه در جیره وجود دارد که میکرب های شکمبه نمی توانند همه آنها را جذب کنند. ممکن است لازم شود که کربوهیدرات در دسترس شکمبه ای بیشتری به گاو بخورانید و یا پروتئین غیرقابل تجزیه بیشتری در جیره فراهم کنید. مقدار MUN بسیار بالا (بیشتر از 16 تا 18 میلی گرم/دسی لیتر) با مشکل تولیدمثلی و مرگ زودهنگام جنین همراه است. این مقدار MUN بالا در حال حاضر به ندرت مشاهده شده است.
برخی در صنعت دامپروری توصیه کردند که اندازه گیری میانگین مقدار MUN گله می تواند یک روش ساده برای کاهش آمونیاک ورودی به هوا باشد. محققان مشخص کردند که کاهش MUN از 14 به 10 میلی گرم در دسی لیتر با کاهش 10.5 تا 33.7 درصدی آمونیاک ورودی به هوا همراه است.
برای بهبود عملکرد گاوداری از خدمات افراد متخصص استفاده کنید (کلیک کنید)
منبع: نشریه صنعت گاو شیری ، هوردز دیری من (شرکت تعاونی وحدت)
برای کسب نتیجه مطلوب در گاوداری استفاده از محصولات زیر توصیه می شود
کنسانتره گاو سوپرشیر دستچین
جهت تغذیه گاو شیری پرتولید با توان تولید روزانه ۳۵ کیلوگرم شیر به بالا طراحی و تولید گردیده و ترکیب اجزای این کنسانتره در کنار ویتامینها، املاح معدنی و افزودنیهای خاص و بسیار ضروری به گونه ای در نظر گرفته شده است که علاوه بر حفظ توانمندی تولید بالای شیر، حفظ سلامتی و حفظ آمادگی جسمانی برای مراحل درپیش مانند ظهور علائم بموقع فحلی و باروری و بوجود آمدن آمادگی آبستنی نیز پیش بینی شده است.
کنسانتره گاو سوپرشیر دستچینکنسانتره گاو تازه زا (خوراک گاو تازه زا) دستچین
از انواع خوراک گاو شیری است که جهت تغذیه تلیسه آبستن سنگین و گاو آبستن سنگین در اواخر دوره آبستنی طراحی شده است.
مجموعه اجزای اصلی کنسانتره گاو انتظار زایش به همراه ویتامینها، املاح معدنی ضروری و افزودنیهای لازم، بسیار با دقت و توسط نرم افزارهای تخصصی جیره نویسی طراحی و تنظیم شده اند.
توازن اجزای کنسانتره براساس تغذیه گاو آبستن سنگین و در انتظار زایش طراحی شده، علاوه بر حفظ سلامتی گاو و جنین، باعث آسان زایی و تا حد زیادی جلوگیری از مشکلات زایش و پس از زایش برای گاو و گوساله تازه تولد می گردد.
کنسانتره گاو انتظارزایش (خوراک گاو انتظارزایش) دستچینکنسانتره استارتر گوساله یا جیره آغازین گوساله
دستگاه گوارش گوساله در هنگام تولد کامل نیست و کاملا مشابه دستگاه گوارشی یک حیوان تک معده ای عمل می کند. به منظور تبدیل گوساله از یک حیوان تک معده ای به نشخوار کننده، لازم است هر چه سریعتر تغذیه با مواد خوراکی خشک بویژه غلات حاوی ئیدراتهای کربن سریع التخمیر آغاز شود. هدف اصلی شروع تغذیه گوساله با کنسانتره، تحریک و فعال نمودن شکمبه در جهت تکامل آن و برقراری فلور میکربی مطلوب می باشد.
کنسانتره استارتر گوساله دستچین را می توان از هفته دوم تولد به میزان ۱۰۰ تا ۲۰۰ گرم به ازای هر راس در اختیار گوساله قرارداد. این محصول باعث توسعه رشد پرزهای شکمبه و پیشگیری از عوارض گوارشی به لحاظ ثبات اجزاء فرمول کنسانتره می گردد. مقدار مصرف این خوراک به موازات رشد گوساله و افزایش اشتها، به سمت خوراک خشک افزایش می یابد. توصیه می شود از ۶ الی ۷ هفتگی روزانه ۱۰۰ تا ۲۰۰ گرم یونجه خشک خرد شده نیز در کنار استارتر قرار داده شود.
کنسانتره استارتر گوسالهکنسانتره گاو پرشیر دستچین
جهت تغذیه گاو شیری با توان تولید تا روزانه ۳۰ کیلوگرم شیر طراحی و تولید گردیده و ترکیب اجزای این کنسانتره در کنار ویتامینها، املاح معدنی و افزودنیهای خاص و بسیار ضروری به گونه ای در نظر گرفته شده است که علاوه بر حفظ توانمندی تولید مطلوب شیر، حفظ سلامتی و حفظ آمادگی جسمانی برای مراحل درپیش مانند ظهور علائم بموقع فحلی و باروری و بوجود آمدن آمادگی آبستنی نیز پیش بینی شده است.
کنسانتره گاو پرشیر دستچینکنسانتره گاو غیرشیری (تلیسه و گاو خشک) دستچین
جهت تغذیه گوساله ماده ۶ ماه به بالا تا مرحله قبل از آبستنی طراحی و تولید گردیده و حاوی کلیه عناصر ضروری برای رشد مطلوب، حفظ سلامتی و آماده سازی تلیسه برای باروری و گذراندن دوره آبستنی در شرایط مطلوب می باشد. استفاده از کنسانتره تلیسه پرورشی دستچین در دوره بلوغ تلیسه ها و تغذیه در حد تعادل آنها بوسیله این کنسانتره، می تواند شیر تولیدی را پس از هر شکم زایمان تا بیشتر از یک تن اضافه کند.
استفاده از خوراک گاو غیرشیری دستچین در دوره بلوغ تلیسه ها و تغذیه تلیسه بوسیله این کنسانتره، می تواند شیر تولیدی را پس از هر شکم زایمان تا بیشتر از یک تن اضافه کند.
کنسانتره تلیسه پرورشی دستچینکنسانتره گوساله پرواری (خوراک گوساله نر) دستچین
نیازهای گوساله برای رشد و افزایش وزن سریعتر را فراهم کرده، با کمک به حفظ سلامت و افزایش مقاومت گوساله در برابر بیماری، هزینه های دارو و درمان را نیز کاهش می دهد.
توصیه های فنی جهت پرواربندی بهتر گوساله نر با استفاده از خوراک گوساله گوشتی دستچین:
1- چون پرواربندان گوساله، از منابع مختلفی گوساله های نر مورد نیاز خود را تامین می کنند لذا پیشنهاد می گردد قبل از شروع دوره پرواربندی که بین 10 تا 12 ماه، بستگی به رشد گوساله و نحوه تغذیه آن طول می کشد، نسبت به انجام عملیات بهداشتی از قبیل واکسیناسیون، مبارزه با انگلهای خارجی و داخلی و قرنطینه کردن آنها با نظر دامپزشک محلی اقدام نمایند.
کنسانتره گوساله پرواری (خوراک گوساله نر) دستچین