گاوهای شیری در طی دوره انتقال تغییرات متابولیسمی بزرگی را متحمل می شوند که لزوم توجه در رابطه با اسیدهای آمینه، وضعیت کلسیمی و کتوز تحت بالینی در دوره انتقال گاو شیری را آشکارتر می کند. موفقیت در مدیریت گاوهای دوره انتقال در سالهای اخیر در بسیاری از دامداری ها افزایش یافته است. بسیاری از گاوداری ها به طور مؤثر بر بهبود آسایش دام در طی دوره انتقال تمرکز کرده اند. موفقیت دوره انتقال در گاوداری شما چگونه است؟ آیا می توان آن را بهتر کرد؟
آسایش دام مصرف خوراک دام را افزایش می دهد
در سال 1999، محققین دانشگاه ویسکانسین برای آسان سازی یک آزمایش روی گاوهای شیری که یک هفته قبل از زایمان همان مقدار TMR (جیره کاملاً مخلوط) را دریافت می کردند از فیستوله گذاری استفاده کردند. محققین، شکمبه گاوهای فیستوله گذاری شده را به طور دستی با 28 درصد TMR بیشتر از مقدار معمول پر کردند. چربی کبد این گاوها در روز اول شیردهی (DMI) نسبت به گاوهایی که شکمبه آنها به طور طبیعی پر می شد کمتر بود و همچنین در روز 28 شیردهی 4 کیلوگرم شیر تصحیح شده بر اساس چربی بیشتری تولید کردند.
محققین تأکید کردند که گاوهای سالم، مصرف خوراک دام را یک روز قبل از زایمان کاهش می دهند نه یک هفته قبل از زایمان، مصرف بیشتر خوراک دام قبل از زایمان با احتمال کمتر ابتلا به کتوز تحت بالینی و عفونت رحمی مرتبط است.
مصرف ماده خشک با بهبود آسایش در دوره انتقال گاو شیری و فعالیت های مدیریتی افزایش می یابد. محققین دانشگاه پردو نشان دادند تلیسه هایی که قبل از زایمان زمان بیشتری را به دراز کشیدن و نشخوار کردن اختصاص می دهند در هفته قبل از زایمان بیشتر خوراک دام مصرف می کنند و همچنین در طی دو هفته اول شیردهی خوراک بدام یشتری مصرف می کنند و شیر بیشتری نیز تولید می کنند. چنانچه تراکم گاوهای شیری دوره انتقال بیش از 80 درصد باشد، مصرف خوراک دام ها کاهش می یابد. باید برای هر 16 گاو در یک گروه، 20 گردنگیر در آن جایگاه وجود داشته باشد. فضای آخور هر گاو دوره انتقال باید حداقل 76 سانتیمتر باشد. عرض استال گاو هلشتاین پیش از زایش باید 37 سانتیمتر باشد. اطمینان حاصل کنید که مساحت بستر فشرده برای هر گاو حداقل 13 تا 14 مترمربع باشد و بسترها هر 2 تا 4 روز یک بار باید تمیز شوند.
جابه جایی را دوره انتقال گاو شیری به حداقل برسانید چون هر زمانی که گاو را جابه جا می کنید به دام تنش وارد می شود. تنش می تواند مصرف خوراک دام را کاهش دهد و به مشکلات متابولیسمی منجر شود و فراخوان چربی را افزایش می دهد.
دوره انتقال گاو شیری و تب شیر تحت بالینی
بسیاری از گاودارها در کنترل تب شیر بالینی موفق بوده اند، اما بسیاری از آنها درک نمی کنند که بروز تب شیر تحت بالینی در گله آنها تا چه میزان می تواند هزینه بر باشد. گاوهای مبتلا به تب شیر تحت بالینی، کمتر خوراک مصرف می کنند و بیشتر مستعد ابتلا به کتوز، جفت ماندگی، جابه جایی شیردان و عفونت ها هستند.
راهکارهایی که برای کاهش تب شیر تحت بالینی وجود دارد که شامل یکنواختی در مصرف خوراک روزانه، کاهش پتاسیم جیره (کمتر از 1.3 درصد)، افزایش منیزیم جیره (0.40 تا 0.45 درصد) و افزایش مصرف مکمل آنیونی خوش خوراک در جهت افزایش اسیدوز روده ای برای ایجاد حساسیت بیشتر به هورمون پاراتیروئید (DM Eq/100g – تا DCAD-5) می باشند.
محدود کردن مصرف کلسیم یکی از قدیمی ترین راهکارها برای کنترل تب شیر هستند. اما با وجود علوفه و ترکیبات معمول جیره که استفاده می کنیم، پائین نگه داشتن میزان کلسیم جیره ای (0.25 درصد کلسیم) کار مشکلی می باشد.
زئولیت به عنوان متصل کننده برای جذب یون های مثبت مانند کلسیم و منیزیم به کار می رود. این محصول جذب کلسیم را کاهش می دهد به طوری که گاو منابع کلسیم را برای بهبود وضعیت کلسیم فراخوان می کند.
اخیراً، محققین دانشگاه کرنل تحقیقی در زمینه زئولیت انجام داده اند و تأیید کرده اند که این ماده تب شیر تحت بالینی را کاهش می دهد. زئولیت ممکن است برای گاوداری هایی که نمی توانند یک جیره کم پتاسیم یکنواخت را به گاوهای انتظار زایش بخورانند، مفید باشد اما هزینه زئولیت باید مد نظر قرار گیرد.
انرژی مورد نیاز در دوره انتقال گاو شیری
یک جیره با استاندارد طلایی برای گاوهای خشک جیره ای است که حاوی میزان بالای کاه و انرژی کم (12 تا 16 درصد نشاسته) باشد و همچنان که مصرف انرژی را محدود می کند، مصرف بالای ماده خشک را در جهت کاهش اسیدهای چرب غیراستریفه خون (NEFAs) کنترل می کند و میزان ابتلا به کتوز و کبد چرب و جابه جایی شیردان را کاهش می دهد. بسیاری از مزارع پرورش گاو شیری و گاوداری های آمریکا از “جیره خوراک دام با استاندارد طلایی” استفاده می کنند.
با این وجود، یکی از محققین دانشگاه ویسکانسین اخیراً اشاره کرد که بسیاری از تحقیقات انجام شده در زمینه “جیره خوراک دام با استاندارد طلایی”، در واقع هیچ بهبودی در زمینه تولید شیر پس از مصرف جیره را نشان ندادند، مشکل ممکن است کافی نبودن NEFAs در خون جهت پشتیبانی از تولید شیر باشد. گاوهای برتر ژنتیکی امروزه از NEFAs تولید شده از چربی خون برای تولید انرژی مورد نیاز استفاده می کنند.
به طور ایده آل، لازم است راه هایی پیدا کنیم تا تمامی مزیت های “جیره با استاندارد طلایی” را حفظ کنیم و از سوی دیگر انرژی بیشتر (از نشاسته و NEFAs) برای تولید شیر فراهم کنیم. نشاسته نیز می تواند ساخت پروتئین میکروبی را برای تولید شیر فراهم کند. داشتن یک جیره برای گاوهای پیش از زایش با کمی نشاسته بیشتر (18 درصد مصرف ماده خشک یا DM) می تواند مؤثر باشد. افزودنی هایی از قبیل کولین (به فراخوان چربی از کبد کمک می کند) و کروم (حساسیت بافت های بدن به انسولین را افزایش می دهد) نیز باید در جیره گنجانده شوند.
محققین گنجاندن 5 تا 7 درصد قند جیره ای را در جیره گاوهای دوره انتقال توصیه می کنند، قند می تواند هضم فیبر، مصرف و سنتز پروتئین میکروبی شکمبه و در اغلب موارد تولید شیر را بهبود دهد.
به طور ویژه برای گاوهای دوره انتقال، تبدیل بیشتر قند فروکتوز به طور مستقیم به گلوکز بدون اینکه به فعالیت اکسیداسیون کبد منجر شود نیز می تواند مؤثر باشد. به واسطه جایگزین کردن نشاسته جیره ای با قند این نگرانی که اکسیداسیون مازاد پروپیونات (از نشاسته) در کبد می تواند باعث کاهش مصرف ماده خشک در گاوهای دوره انتقال شود را کمتر می کند.
نیاز به اسیدهای آمینه در دوره انتقال گاو شیری
اسیدهای آمینه اجزاء تشکیل دهنده پروتئین هستند. مکمل های مخصوص اسیدهای آمینه محدود کننده مانند لیزین و متیونین می توانند تولید شیر و پروتئین شیر را بهبود دهند. این مسئله باید درک شود که نیاز به اسیدهای آمینه، به خصوص در دوره انتقال، فراتر از نیاز آن فقط برای تولید پروتئین شیر است. اسیدهای آمینه برای تولید گلوکز، عملکرد کبد به بهترین نحو، واکنش به التهاب و نقش های اکسیداسیون، برای تولید هورمون و آنزیم، برای آغاز آماده سازی گاو برای تلقیح مجدد نیز نیاز می باشند.
تأمین پروتئین قابل متابولیسم با کیفیت بالا (MP) برای گاوهای شیری دوره انتقال بیشتر از تأمین این نوع پروتئین برای گاوهای پرتولید در 100 روز شیردهی اهمیت دارد! در درجه اول به واسطه فراهم کردن کربوهیدرات قابل دسترس شکمبه ای کافی و پروتئین قابل تجزیه، بر روی به حداکثر رساندن سنتز پروتئین میکروبی شکمبه تمرکز کنید. در نتیجه، پروتئین غیرقابل تجزیه شکمبه ای با کیفیت و همچنین اسیدهای آمینه محافظت شده شکمبه ای را در جیره بگنجانید.
برای گاوهای پیش از زایش جیره ای با محتوای 1200 تا 1300 گرم MP، 35 تا 40 گرم متیونین و 85 تا 90 گرم لیزین قابل متابولیسم فراهم کنید. جیره گاوهای تازه زا باید حاوی 12.5 تا 14 درصد MP باشد که 2.6 تا 2.8 درصد آن متیونین قابل متابولیسم و 7 تا 7.2 درصد لیزین قابل متابولیسم باشد. در تحقیق اخیر، 7 گرم متیونین قابل متابولیسم در جیره گاوهای پیش از زایش و 12 تا 17 گرم متیونین و لیزین قابل متابولیسم در جیره گاوهای تازه زا گنجانده شد و نتایج افزایش تقریباً روزانه 4 کیلوگرم تولید شیر در هر گاو را نشان داد.
همه گاوداری ها می خواهند که گاوها دوره شیردهی خود را با اشتها و تولید خوب شروع کنند، همچنین موفقیت تولیدمثلی گاوها در این دوره آغاز می شود. با متخصص تغذیه دامداری خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که برای گاوهای دوره انتقال به طور منطقی سرمایه گذاری کرده اید. در اغلب موارد، بازگشت سرمایه صرف شده در دوره انتقال گاو شیری به بهترین شکل خواهد بود.
