نگاهی به غلات تقطیری خشک شده DDGS در خوراک دام

مقدمه ای بر باقیمانده غلات تقطیری به عنوان خوراک دام

تقاضای جهانی برای گوشت، شیر و تخم مرغ به طور پیوسته در حال افزایش است که ناشی از رشد جمعیت و افزایش استانداردهای زندگی است. این افزایش، نیازمند راه حل های کارآمد و پایدار برای تغذیه حیوانات است. دانه های غلات تقطیری خشک شده همراه با مواد حل شدنی (DDGS)، محصول جانبی تولید اتانول از غلات مختلف، به عنوان یک جزء مهم در جیره غذایی دام و طیور ظاهر شده است. مقرون به صرفه بودن، مشخصات تغذیه ای و در دسترس بودن گسترده، آن را به جایگزینی جذاب برای مواد خوراکی سنتی تبدیل کرده است. این مقاله به بررسی پیچیدگی های DDGS، بررسی تولید، ترکیب تغذیه ای، کاربرد در گونه های مختلف حیوانی و مزایا و چالش های مرتبط می پردازد.

فرآیند تولید DDGS

DDGS محصول جانبی فرآیند تولید اتانول به روش خشک-آسیاب است. در اینجا یک نمای کلی از این فرآیند ارائه می شود:

– آسیاب کردن غلات: فرآیند با آسیاب کردن غلاتی مانند ذرت، گندم، سورگوم یا برنج به ذرات ریز آغاز می شود.

– مایع سازی: آرد با آب و آنزیم ها مخلوط می شود تا نشاسته به دکسترین ها و قندها تبدیل شود.

– ساکاریفیکاسیون: عملکرد آنزیمی بیشتر، دکسترین ها را به قندهای قابل تخمیر، عمدتاً گلوکز، تجزیه می کند.

– تخمیر: مخمر به مخلوط اضافه می شود تا قندها را تخمیر کرده و اتانول و دی اکسید کربن تولید کند.

– تقطیر: اتانول از تفاله باقی مانده از طریق تقطیر جدا می شود.

– سانتریفیوژ و خشک کردن: تفاله باقی مانده، که به عنوان پساب تقطیر شناخته می شود، سانتریفیوژ می شود تا جامدات (دانه های تقطیر) از مایع (مواد حل شدنی) جدا شوند.

– مواد حل شدنی اغلب تغلیظ شده و به دانه ها اضافه می شوند. سپس مخلوط برای تولید DDGS  خشک می شود.

– تغییرات جزئی در فرآیند، مانند انواع آنزیم های مورد استفاده، شرایط تخمیر و روش های خشک کردن، می تواند بر ترکیب تغذیه ای محصول نهایی DDGS تأثیر بگذارد.

انواع باقیمانده غلات تقطیری

1- حالت مرطوب (Wet Distillers Grains – WDGs): دارای رطوبت بالا (حدود ۶۰-۷۰٪) و نیاز به مصرف سریع دارد.

2- حالت خشک (Dry Distillers Grains – DDGs): با خشک‌کردن به دست می‌آید و ماندگاری بیشتری دارد.

3- با عصاره (Distillers Grains with Solubles – DDGS): شامل مواد محلول باقیمانده از تقطیر است که ارزش غذایی آن را افزایش می‌دهد.

ترکیب تغذیه ای DDGS

مشخصات تغذیه ای DDGS بسته به منبع غلات و شرایط فرآوری متفاوت است.

– پروتئین. DDGS منبع ارزشمندی از پروتئین است که به طور معمول حاوی 25 تا 30% پروتئین خام است. کیفیت پروتئین و مشخصات اسید آمینه می تواند بسته به منبع غلات متفاوت باشد.

– فیبر. DDGS غنی از فیبر است که عمدتاً از سلولز، همی سلولز و لیگنین تشکیل شده است. این محتوای فیبر می تواند به سلامت روده کمک کند اما ممکن است قابلیت هضم را در برخی از حیوانات محدود کند.

– چربی. DDGS حاوی مقدار قابل توجهی روغن باقیمانده، به طور معمول 8 تا 12% است که منبع متمرکزی از انرژی را فراهم می کند.

– مواد معدنی. DDGS  منبع خوبی از فسفر، پتاسیم و سایر مواد معدنی است. با این حال، فراهمی زیستی فسفر به دلیل وجود فیتات می تواند نگران کننده باشد.

– ویتامین ها. DDGS حاوی ویتامین های گروه B است، اگرچه سطوح آن می تواند متفاوت باشد.

– مایکوتوکسین ها. بسته به کیفیت غلات، DDGS ممکن است حاوی مایکوتوکسین ها باشد که می تواند تأثیر منفی بر سلامت حیوانات داشته باشد.

ارزش غذایی DDGS ذرت و مقدار استفاده در جیره خوراک دام و طیور

1) ترکیبات اصلی DDGS ذرت (درصد ماده خشک):

– پروتئین خام: 26 تا 30%

– چربی خام: 8 تا 12%

– فیبر خام: 8 تا 12%

– خاکستر: 4 تا 6%

– فسفر: 0.6 تا 0.9%

– گوگرد: 0.3 تا 0.6%

– فیبر شوینده خنثی (NDF): 30 تا 40%

– فیبر شوینده اسیدی (ADF): 15 تا 20%

– کربوهیدرات‌های غیرفیبری (NFE): 40 تا 50%

– مواد مغذی قابل هضم کل (TDN): 80 تا 88%

2) انرژی (برای حیوانات مختلف):

گاو:

– کل مواد غذایی قابل هضم (TDN): 80 تا 85%

– انرژی خالص شیردهی (NEL): 1.8 تا 2 Mcal/kg

گوسفند:

– مشابه گاو، اما با قابلیت هضم کمی متفاوت بسته به سن و وضعیت فیزیولوژیکی.

طیور:

– انرژی متابولیسمی ظاهری (AME): 2.8 تا 3.2 Mcal/kg

3) اسیدهای آمینه ضروری (درصد پروتئین):

– لیزین: 0.6 تا 0.8%

– متیونین: 0.5 تا 0.7%

– ترئونین: 0.1 تا 0.9%

– تریپتوفان: 0.2 تا 0.3%

4) مواد معدنی و ویتامین‌ها:

– فسفر: 0.7 تا 0.9% (بخشی از آن به شکل فیتات است که در نشخوارکنندگان قابل هضم است ولی در طیور نیاز به افزودن فیتاز دارد).

– کلسیم: 0.1 تا 0.3%

– پتاسیم: 0.8 تا 1.2%

5) ویتامین‌های گروه (B به خصوص نیاسین و ریبوفلاوین):

– مقادیر قابل توجه.

محدودیت‌های استفاده در جیره

– گاو شیری و پرواری: تا ۲۰-۳۰% جیره (بیشتر از این مقدار ممکن است باعث کاهش مصرف خوراک یا اختلالات متابولیکی شود).

– گوسفند: تا ۲۰-۲۵% جیره.

– طیور (مرغ گوشتی و تخمگذار): تا ۱۰-۱۵% جیره (به دلیل فیبر بالا و عدم تعادل برخی اسیدهای آمینه)

ارزش غذایی DDGS جو

1) ترکیبات اصلی DDGS جو (درصد ماده خشک):

– پروتئین خام: 25 تا 35%

– چربی خام: 5 تا 12%

– فیبر خام: 8 تا 12%

– خاکستر: 4 تا 7%

2) انرژی قابل متابولیسم(ME):

– گاو: 2.8 تا 3.2 Mcal/kg

– طیور: 2.5 تا 2.8 Mcal/kg

– گوسفند: 2.7 تا 3.1 Mcal/kg

3) اسیدهای آمینه ضروری (درصد پروتئین):

– لیزین: 0.7 تا 1.2%

– متیونین: 0.5 تا 0.8%

– ترئونین: 0.9 تا 1.3%

محدودیت‌های استفاده:

– گاو: 20 تا 30% جیره (بسته به نوع تولید).

– گوسفند: 15 تا 25% جیره (به دلیل فیبر بالا).

– طیور: 10 تا 15% جیره (به دلیل فیبر و عدم تعادل اسیدهای آمینه).

نکات مهم:

– رطوبت: اگر به صورت تر (Wet DDGS) استفاده شود، باید سریع مصرف شود (به دلیل فسادپذیری بالا).

– فسفر بالا: ممکن است نیاز به تنظیم کلسیم جیره داشته باشد.

– میزان مصرف بالا در گاو می‌تواند سبب اسیدوز شود.

DDGS گندم

– پروتئین خام: 30 تا 35%

– چربی خام: 5 تا 8%

– فیبر خام: 8 تا 12%

– فیبر شوینده خنثی (NDF): 35 تا 45%

– فیبر شوینده اسیدی (ADF): 18 تا 25%

– خاکستر: 5 تا 8%

– فسفر: 0.7 تا 1%

– گوگرد: 0.2 تا 0.4%

– مواد مغذی قابل هضم کل (TDN): 75 تا 85%

– مشخصات اسید آمینه: لیزین بالاتری نسبت به DDGS ذرت دارد، اما می تواند متغیر باشد.

DDGS برنج

– پروتئین خام: 18 تا 25%

– چربی خام: 10 تا 15%

– فیبر خام: 12 تا 18%

– فیبر شوینده خنثی (NDF): 40 تا 50%

– فیبر شوینده اسیدی (ADF): 20 تا 30%

– خاکستر: 8 تا 12%

– فسفر: 0.8 تا 1.2%

– گوگرد: 0.2 تا 0.5%

– مواد مغذی قابل هضم کل (TDN): 70 تا 80%

– مشخصات اسید آمینه: پروتئین پایین تر، خاکستر بالاتر.

DDGS سورگوم

– پروتئین خام: 28 تا 32%

– چربی خام: 7 تا 11%

– فیبر خام: 8 تا 10%

– فیبر شوینده خنثی (NDF): 32 تا 42%

– فیبر شوینده اسیدی (ADF): 16 تا 22%

– خاکستر: 4 تا 7%

– فسفر: 0.6 تا 0.9%

– گوگرد: 0.3 تا 0.6%

– مواد مغذی قابل هضم کل (TDN): 78 تا 86%

– مشخصات اسید آمینه: مشابه ذرت.

نکات مهم

– این درصدها محدوده های معمولی هستند و می توانند به طور قابل توجهی متفاوت باشند.

– NDF و ADF معیارهای محتوای فیبر هستند و مقادیر بالاتر نشان دهنده قابلیت هضم پایین ترآنها است.

– TDN تخمینی از کل مواد مغذی قابل هضم است و ارزش انرژی خوراک را منعکس می کند.

– محتوای خاکستر بالای DDGS برنج به دلیل پوسته برنج است.

– تغییرات در فرآیند خشک کردن می تواند به شدت مقادیر چربی و پروتئین محصول نهایی را تغییر دهد.

کاربرد DDGS در تغذیه گاو و گوساله

استفاده از باقیمانده غلات تقطیری در تغذیه گاو و گوساله می تواند تأثیرات مثبت و منفی داشته باشد که به عوامل مختلفی مانند نوع غله، فرآیند تولید، میزان استفاده و ترکیب جیره بستگی دارد. در ادامه به مهمترین اثرات آن اشاره می شود:

تأثیرات مثبت:

1- منبع غنی پروتئین و انرژی. DDGS حاوی پروتئین نسبتاً بالا (26% تا 30%) و چربی (5% تا 12%) است که می تواند نیازهای تغذیه ای گاوهای شیری و پرواری را تا حدی تأمین کند. انرژی قابل توجهی دارد و می تواند جایگزین بخشی از ذرت یا کنجاله سویا شود.

2- منبع فیبر مفید. دارای فیبر تخمیرپذیر است که برای گاوهای شیری مفید بوده و به سلامت شکمبه کمک می کند.

3- کاهش هزینه خوراک. به عنوان یک ماده جانبی ارزانتر از منابع پروتئینی سنتی (مانند کنجاله سویا) می تواند هزینه های تغذیه را کاهش دهد.

4- حاوی فسفر و سایر مواد معدنی. میزان فسفر در DDGS بالا است، بنابراین می تواند بخشی از نیاز معدنی دام را پوشش دهد.

تأثیرات منفی و محدودیتها:

1- عدم تعادل اسیدهای آمینه. پروتئین DDGS از نظر لیزین کمبود دارد و باید با منابع دیگر (مانند کنجاله سویا) ترکیب شود.

2- مشکلات گوارشی در مصرف زیاد. مقادیر بالای چربی و فیبر در برخی موارد ممکن است باعث کاهش هضم یا اختلالات متابولیکی شود. در گوساله های جوان، مصرف زیاد می تواند منجر به اسهال یا کاهش رشد شود.

3- وجود ترکیبات مضر. برخی باقیمانده های تقطیری ممکن است حاوی مایکوتوکسین ها (در صورت استفاده از غلات آلوده) یا سولفور بالا باشند که برای گاوها مضر است. سطوح بالای سولفور می تواند منجر به انسفالوپاتی (مسمومیت با سولفور) یا کاهش جذب مس و سلنیوم شود.

4- تغییر در کیفیت شیر و گوشت. مصرف زیاد DDGS ممکن است بر اسیدهای چرب شیر تأثیر بگذارد و باعث کاهش کیفیت چربی شیر شود. در گاوهای پرواری، ممکن است باعث نرمی بیش از حد چربی لاشه شود.

نتیجه گیری و توصیه ها:

– باقیمانده غلات تقطیری (به ویژه DDGS) می تواند تا 20% الی 30% جیره گاوهای شیری و پرواری را تشکیل دهد، اما باید با احتیاط استفاده شود.

– برای گوساله های جوان، بهتر است مقدار آن محدود (زیر 10% تا 15% جیره) باشد تا از مشکلات گوارشی جلوگیری شود.

– کیفیت DDGS باید کنترل شود (از نظر مایکوتوکسینها و سولفور).

– ترکیب با سایر منابع پروتئینی (مانند کنجاله سویا) برای تعادل اسیدهای آمینه ضروری است.

در صورت رعایت این موارد، باقیمانده های تقطیری می توانند یک منبع مقرون به صرفه و مفید در تغذیه گاو و گوساله باشند.

کاربرد DDGS در تغذیه گوسفند و بز

استفاده از باقیمانده غلات تقطیری خشک (DDGS) در تغذیه گوسفند می تواند تأثیرات مثبت و منفی داشته باشد که به عوامل مختلفی مانند نوع غله، فرآوری، میزان استفاده و شرایط پرورش بستگی دارد.

تأثیرات مثبت:

1- منبع پروتئین و انرژی. DDGS حاوی پروتئین نسبتاً بالا (25% تا 30%) و چربی قابل توجهی است که می تواند نیازهای تغذیه ای گوسفند را تأمین کند. انرژی آن به دلیل وجود فیبر تخمیرپذیر و چربی باقیمانده از فرآیند تقطیر، مناسب است.

2- قابلیت هضم خوب. بخشی از نشاسته و قندهای غلات در فرآیند تقطیر مصرف شده، اما فیبر و پروتئین آن قابل هضم تر می شود. برای گوسفندهای پرواری و شیرده مفید است.

3- کاهش هزینه خوراک. به عنوان یک جایگزین ارزانتر برای کنسانتره و منابع پروتئینی مانند کنجاله سویا استفاده می شود.

4- منبع مواد معدنی و ویتامینها. حاوی فسفر، پتاسیم، ویتامینهای گروه B و برخی آنتی اکسیدانها است.

تأثیرات منفی و محدودیت ها:

1- میزان بالای چربی. برخی باقیمانده های تقطیری (مخصوصاً از ذرت) چربی بالایی دارند که ممکن است در جیره گوسفندهای جوان یا در حال پروار باعث اختلالات گوارشی شود.

2- کمبود برخی اسیدهای آمینه. پروتئین DDGS ممکن است کمبود لیزین داشته باشد، بنابراین بهتر است با منابع پروتئینی دیگر ترکیب شود.

3- خطر مسمومیت با گوگرد. در برخی موارد، باقیمانده های تقطیری (مخصوصاً از جو یا سورگوم) ممکن است سولفور بالا داشته باشند که منجر به مسمومیت (Polioencephalomalacia) در گوسفند شود.

نرخ های گنجاندن در جیره: مشابه گاو گوشتی و شیری. توصیه می شود بیش از 30% تا 40% جیره را DDGS تشکیل ندهد، زیرا ممکن است باعث اسیدیته شکمبه یا مشکلات متابولیکی شود.

استفاده از باقیمانده غلات تقطیری DDGS در تغذیه مرغ گوشتی

استفاده از باقیمانده غلات تقطیری DDGS در تغذیه مرغ گوشتی می تواند تأثیرات مثبت و منفی داشته باشد که به عوامل مختلفی مانند نوع غله، فرآوری، سطح جایگزینی و ترکیب جیره بستگی دارد.

تأثیرات مثبت:

1- منبع پروتئین و انرژی. DDGS معمولاً حاوی 25% تا 30%  پروتئین خام و چربی قابل توجهی است که می تواند بخشی از نیازهای مرغ گوشتی را تأمین کند. به ویژه DDGS ذرت به دلیل محتوای انرژی بالا (ناشی از چربی باقیمانده) می تواند در جیره استفاده شود.

2- اسیدهای آمینه ضروری. حاوی اسیدهای آمینه مانند متیونین و لیزین است، البته مقدار آنها کمتر از منابع حیوانی یا سویا است و نیاز به مکمل سازی دارد.

3- فیبر و مواد مغذی مفید. منبع خوبی از فیبر، فسفر و ویتامینهای گروه B است که می تواند به سلامت گوارش کمک کند.

4- کاهش هزینه خوراک. به عنوان یک ماده جانبی ارزانتر می تواند جایگزین بخشی از ذرت، سویا یا سایر منابع پروتئینی شود و هزینه تولید را کاهش دهد.

تأثیرات منفی و محدودیت ها:

1- کیفیت متغیر. کیفیت DDGS بستگی به نوع غله (ذرت، گندم، جو) و فرآیند تقطیر دارد. برخی نمونه ها ممکن است آلوده به مایکوتوکسین ها باشند.

2- محدودیت در سطح استفاده. در جیره مرغ گوشتی، معمولاً تا 10% الی 15% قابل استفاده است. مقادیر بالاتر ممکن است به دلیل فیبر زیاد، کاهش قابلیت هضم و افت عملکرد را به دنبال داشته باشد.

3- عدم تعادل اسیدهای آمینه. اگر DDGS جایگزین سویا یا منابع پروتئینی کامل شود، ممکن است جیره نیاز به مکمل اسیدهای آمینه مصنوعی داشته باشد.

4- چربی اکسید شده. در برخی موارد، چربی باقیمانده در DDGS ممکن است اکسید شده باشد و بر سلامت مرغ تأثیر منفی بگذارد.

جمع بندی:

– استفاده از DDGS به ویژه DDGS ذرت تا 10% جیره می تواند یک منبع مقرون به صرفه برای تأمین پروتئین و انرژی در مرغ گوشتی باشد، اما باید از کیفیت آن اطمینان حاصل کرد.

– بهتر است همراه با مکمل های اسیدآمینه، آنزیمهای هضم کننده فیبر (مانند زایلاناز) و جذب کننده مایکوتوکسین در (صورت نیاز) استفاده شود.

– در صورت استفاده صحیح، تأثیر منفی بر افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک ندارد، اما مقادیر بالا ممکن است عملکرد را کاهش دهد.

استفاده از باقیمانده غلات تقطیری DDGS در تغذیه مرغ تخمگذار

استفاده از باقیمانده غلات تقطیری DDGS در تغذیه مرغ تخمگذار می تواند تأثیرات مثبت و منفی داشته باشد که به عوامل مختلفی مانند نوع غله، فرآوری، سطح استفاده و ترکیب جیره بستگی دارد.

تأثیرات مثبت:

1- منبع پروتئین و انرژی. DDGS حاوی پروتئین نسبتاً بالا (2% تا 30% در حالت خشک) و اسیدهای آمینه ضروری مانند لیزین و متیونین است که برای تولید تخم مرغ مفید است. همچنین منبع انرژی (به ویژه از ذرت تقطیرشده) و چربی است که می تواند بخشی از نیازهای انرژی مرغ را تأمین کند.

2- فیبر مفید. محتوای فیبر آن می تواند سلامت دستگاه گوارش را بهبود بخشد، اما مقدار زیاد آن ممکن است مشکل ساز شود.

3- منبع مواد معدنی و ویتامین ها. DDGS حاوی فسفر، پتاسیم و ویتامینهای گروه (B مانند نیاسین و ریبوفلاوین) است که در متابولیسم مرغ مؤثرند.

4- کاهش هزینه خوراک. به دلیل قیمت پایین تر نسبت به منابع پروتئینی دیگر (مانند کنجاله سویا)، می تواند در کاهش هزینه جیره مؤثر باشد.

تأثیرات منفی و محدودیت ها:

1- کیفیت متغیر. ترکیب غذایی DDGS بسته به نوع غله (ذرت، گندم، جو) و روش تقطیر متفاوت است و ممکن است یکنواخت نباشد.

2- فیبر بالا و کاهش قابلیت هضم. مقادیر زیاد فیبر نامحلول می تواند هضم نشاسته و پروتئین را کاهش دهد و بر تولید تخم مرغ تأثیر منفی بگذارد.

3- محتوی چربی و اکسیداسیون. چربی موجود در DDGS ممکن است در صورت نگهداری نامناسب اکسید شود و باعث کاهش کیفیت خوراک شود.

4- مشکلات احتمالی سلامت. مقادیر بالای فسفر و برخی ترکیبات نامطلوب (مانند مایکوتوکسین ها در صورت آلودگی اولیه غله) می تواند اثرات منفی داشته باشد.

نتیجه گیری و توصیه ها:

– مقدار بهینه: معمولاً 5% تا 10% از جیره مرغ تخمگذار می تواند بدون مشکل استفاده شود، اما مقادیر بالاتر (بیش از 15%) ممکن است عملکرد را کاهش دهد.

– مکمل سازی: بهتر است با منابع پروتئینی دیگر (مانند کنجاله سویا) ترکیب شود تا تعادل اسیدهای آمینه حفظ شود.

– کنترل کیفیت: از DDGS با کیفیت بالا و عاری از مایکوتوکسین ها استفاده شود.

– در صورت مدیریت صحیح، باقیمانده غلات تقطیری می تواند بهعنوان یک ماده غذایی مقرون به صرفه و مفید در جیره مرغ تخمگذار استفاده شود.

مزایای استفاده از DDGS در خوراک دام

– مقرون به صرفه بودن: DDGS به طور کلی ارزان تر از مواد خوراکی سنتی است و هزینه های خوراک را برای تولیدکنندگان کاهش می دهد.

– ارزش تغذیه ای: منبع ارزشمندی از انرژی، پروتئین و فیبر را فراهم می کند و به رشد و تولید حیوانات کمک می کند.

– بهبود سلامت روده: محتوای فیبر می تواند عملکرد شکمبه را در نشخوارکنندگان افزایش دهد و سلامت روده را در سایر حیوانات تقویت کند.

– کاهش اثرات زیست محیطی: استفاده از محصول جانبی تولید اتانول، ضایعات را کاهش می دهد و به یک سیستم کشاورزی پایدارتر کمک می کند.

– افزایش در دسترس بودن خوراک محلی: استفاده از DDGS محلی نیاز به واردات محصولات خوراکی را کاهش می دهد.

چالش ها و ملاحظات استفاده از DDGS در خوراک دام

– تغییرپذیری در ترکیب تغذیه ای: محتوای تغذیه ای DDGS بسته به منبع غلات و شرایط فرآوری می تواند متفاوت باشد و نیاز به تجزیه و تحلیل دقیق و فرمولاسیون جیره دارد.

– آلودگی مایکوتوکسین: DDGS ممکن است حاوی مایکوتوکسین ها باشد که می تواند تأثیر منفی بر سلامت و عملکرد حیوانات داشته باشد. آزمایش منظم و استراتژی های مدیریت ضروری است.

– محتوای گوگرد: محتوای گوگرد بالا می تواند منجر به PEM در نشخوارکنندگان شود و نیاز به نظارت دقیق و تنظیمات رژیم غذایی دارد.

– فراهمی زیستی فسفر: فسفر موجود در DDGS عمدتاً به شکل فیتات است که فراهمی زیستی پایینی دارد. ممکن است مکمل فیتاز لازم باشد.

– کیفیت چربی: محتوای اسیدهای چرب غیراشباع بالا می تواند بر کیفیت چربی لاشه در خوک ها و ترکیب چربی شیر در گاوهای شیری تأثیر بگذارد.

– قابلیت هضم فیبر: محتوای فیبر بالا می تواند قابلیت هضم را در حیوانات جوان و گونه های تک معده ای کاهش دهد.

– حمل و نگهداری: DDGS می تواند گرد و غبار داشته باشد و مستعد فساد باشد و نیاز به حمل و نگهداری مناسب دارد.

– در دسترس بودن جغرافیایی: در دسترس بودن DDGS به تولید اتانول بستگی دارد که می تواند بر اساس منطقه متفاوت باشد.

استراتژی های مدیریت

–  تجزیه و تحلیل مواد مغذی: تجزیه و تحلیل منظم پروتئین، فیبر، چربی، گوگرد و فسفر بسیار مهم است.

– آزمایش مایکوتوکسین: آزمایش منظم آفلاتوکسین ها، DON و زیرالنون ضروری است.

– نظارت بر گوگرد: DDGS را از نظر محتوای گوگرد آزمایش کنید و در صورت نیاز جیره را با منابع سولفات تنظیم کنید.

– مکمل فیتاز: برای بهبود قابلیت هضم فسفر، فیتاز را به جیره خوک و طیور اضافه کنید.

– فرمولاسیون جیره: جیره ها را با دقت فرموله کنید تا سطوح انرژی، پروتئین و فیبر متعادل شوند.

– حمل و نگهداری مناسب: DDGS را در مکانی خشک و دارای تهویه مناسب نگهداری کنید تا از فساد جلوگیری شود.

– معرفی تدریجی: DDGS را به تدریج به جیره معرفی کنید تا حیوانات سازگار شوند.

– نظارت بر سلامت حیوانات: سلامت و عملکرد حیوانات را از نزدیک برای هرگونه عوارض جانبی کنترل کنید.

جهت گیری های آینده

– فناوری های فرآوری بهبود یافته: تحقیقات برای توسعه فناوری های فرآوری بهبود یافته ای که کیفیت تغذیه ای و قوام DDGS را افزایش می دهد، در حال انجام است.

– محصولات با ارزش افزوده: بررسی تولید محصولات با ارزش افزوده از DDGS، مانند کنسانتره های پروتئینی و بخش های فیبری.

– مکمل آنزیم: بررسی استفاده از آنزیم های مختلف برای بهبود قابلیت هضم DDGS.

– ژنتیک و پرورش: پرورش حیوانات با توانایی بهبود یافته برای استفاده کارآمد ازDDGS.

– تحقیقات پایداری: تحقیقات مستمر در مورد جنبه های پایداری تولید و استفاده ازDDGS.

– DDGS منبع غلات جدید: تولید منابع جدید DDGS، مانند DDGS از جلبک ها، در حال تحقیق است.

نتیجه گیری

DDGS به یک ماده خوراکی ارزشمند و پرکاربرد در جیره غذایی دامهای پرورشی تبدیل شده است. مقرون به صرفه بودن، ارزش تغذیه ای و کمک آن به کشاورزی پایدار، آن را به جایگزینی جذاب برای مواد خوراکی سنتی تبدیل کرده است. با این حال، تغییرپذیری در ترکیب تغذیه ای و چالش های بالقوه، مانند آلودگی مایکوتوکسین و محتوای گوگرد بالا، نیاز به مدیریت دقیق و فرمولاسیون جیره دارد. با اجرای استراتژی های مناسب و انجام تحقیقات مداوم، استفاده از DDGS می تواند به منظور افزایش تولید حیوانات و کمک به یک سیستم کشاورزی پایدارتر بهینه شود.

فیلم کوتاه از فرآیند تولید در کارخانه خوراک دام دستچین

1- مواد اولیه (جو، ذرت، کنجاله های سویا، کلزا، آفتابگردان، سبوس گندم) وارد کارخانه خوراک دام شده، مواد اولیه پس از بازدید و در صورت لزوم کنترل کیفیت آزمایشگاه تخلیه می گردند. 2- چنانچه ضایعاتی در مواد اولیه وجود داشته باشد جداسازی می گردند. 3- نهاده ها آسیاب شده و به ذرات ریز متناسب با تغذیه دام هدف تبدیل می شوند. مجموعه مواد اولیه شامل غلات و کنجاله های آسیاب شده وارد میکسر می شوند. همزمان ریز مغذی های خاص که بطور طبیعی در نهاده ها وجود ندارند به ترکیب افزوده می گردند. مواد به طور یکنواخت و همگن با یکدیگر مخلوط می شوند. 4- مواد مخلوط شده وارد دستگاه کاندیشنر می شوند. ملاس چغندر برای خوش خوراک شدن و چسبندگی ذرات به مخلوط اضافه می گردد. همزمان تزریق بخار به منظور میکروب زدایی، پخت و تسهیل هضم خوراک در دستگاه گوارش دام  انجام می گردد. 5- محصول نهایی در دستگاه پلت ساز تحت فشار بالا قرار می گیرد. طی این فرآیند مواد به کنسانتره پلت (توده های فشرده فشنگی) تبدیل می شوند. 6- دانه های پلت به مدت معینی تحت جریان شدید هوا قرار می گیرند. در این فرآیند دانه های پلت رطوبت خود را از دست داده، خشک و خنک می گردند. 7- انتقال به سیلوهای نگهداری و بارگیری به مقصد مراکز مصرف.

فیلم کمک به درمان گاو تازه زا که به علت کمبود کلسیم زمین گیر شده است

همزمان با زایمان گاو شیری، حیوان با مشکلات زیادی مواجه می شود که کمبود کلسیم گاو برای تولید شیر یکی از بزرگترین آنها می باشد. به منظور تأمین کلسیم مورد نیاز در پستان برای تولید آغوز، گاوها باید حداقل دو برابر کلسیمی که برای رشد در اختیار جنین قرار می دهند را از طریق آزادسازی اضافی کلسیم ذخیره شده در استخوان و دریافت اضافی از طریق جیره جذب کنند. گاودار باید بداند که با آغاز شیردهی و تنها طی یک ساعت نیاز گاوها به کلسیم بالا می رود و ممکن است به آنها شوک وارد شود و در نتیجه گاو شیری عملکرد ماهیچه ای و اسکلتی خود را از دست می دهد.

فیلم در باره چگونگی کنترل نفخ شکم گوساله و گاو

شما باید کاملاً در جهت کاهش عوامل ایجاد نفخ شکمبه ای تلاش کنید. چرای گاو با شبدر یا یونجه تازه باعث بروز نفخ شکم گاو از بهار تا پائیز می شود. نفخ در گوساله هایی که شکمبه آنها کامل رشد نکرده است رایج تر است زیرا دوازدهه آنها در اثر گاز یا مایعات متورم می شود. کلیپ آموزشی جهت کنترل نفخ شکم گوساله و پیشگیری از تلف شدن گوساله در فرآیند پرورش گوساله. لطفاً با نظرات خود از ما حمایت کرده و سبب دلگرمی ما شوید.

فیلم کوتاه از یک گاوداری تمام اتوماتیک در کشور آمریکا

در این بازدید با قسمتهای مختلف یک گاوداری تمام اتوماتیک شامل شیردوشی تمام اتوماتیک، حمل شیر، محل استراحت گاوهای شیرده و تغذیه گاو شیرده آشنا شوید.

فیلم یک گاوداری متوسط شیری در کشور هلند

این فیلم قسمتهای مختلف یک گاوداری شامل بهاربندها، گوساله دانی، انبار سیلوی ذرت و سایر قسمتهای یک گاوداری متوسط شیری را به تصویر کشیده است.

فیلم مراحل شیردوشی در گاوداری صنعتی

در این ویدیو با مراحل شیردوشی در گاوداری صنعتی شامل: ضدعفونی پستان گاو قبل از دوشش ، دوشیدن مکانیزه گاو ، تمیز کردن پستان گاو بعد از دوشش و … آشنا می شوید.

فیلم آشنایی با علائم ظاهری ورم پستان گاو شیری

علائم ظاهری ورم پستان در شرایطی که آلودگی همه پستان ها را درگیر نکرده و در تمامی مجاری منتشر نشده باشد چیست و در این صورت چه مراحلی برای درمان گاو مبتلا به ورم پستان باید طی شود؟

فیلم آموزشی در باره ابتلا به ورم پستان گاو شیری

یکی از مشکلاتی که اغلب افرادی که به پرورش گاو شیری اشتغال دارند مشکل بیماری ورم پستان در گاو شیری می باشد. در این ویدیوی کوتاه آموزشی با مکانیسم ابتلا به ورم پستان در گاو شیری آشنا شوید.

فیلم آموزشی تشخیص و درمان ورم پستان در گاو شیری

در این ویدیوی آموزشی با چگونگی تشخیص ورم پستان گاو شیری و همچنین با نحوه درمان ورم پستان گاو شیری در یک واحد پرورش گاو شیری آشنا شوید.

فیلم آموزشی شاخ سوزی گوساله

فیلم آموزشی شاخ سوزی گوساله تلاشی برای کمک به مدیریت بهتر گاوداری است. شاخ سوزی یک عمل ضروری برای ایمنی انسان و حیوان از سوی انجمن دامپزشکی شناخته شده است.

فیلم آموزشی خارج کردن میخ از سم گاو

در یک مزرعه پرورش گاو شیری ممکن است با مواردی همچون فرو رفتن میخ به سم گاو شیری روبرو شوید. در آن صورت باید هر چه زودتر اقدام به خارج کردن میخ از سم گاو کنید تا دچار عفونت سم نشود. در این ویدیوی آموزشی ساده و کوتاه با چگونگی خارج کردن میخ از سم گاو آشنا می شوید.

فیلم سم چینی گاو

سم چینی منظم در دامداری ها در کنار رعایت بهداشت عمومی دامداری راهکار مؤثری برای کنترل درماتیت انگشتی و جلوگیری از لنگش در گاوداری ها و فارم های پرورشی است.

فیلم عمل آوری سیلاژ ذرت

عمل آوری سیلاژ ذرت علوفه ای شامل مراحل برداشت ذرت علوفه ای ، حمل ذرت علوفه ای ، فشرده سازی ذرت علوفه ای ، سیلو کردن ذرت علوفه ای.

فیلم خلاصه شده از جمع آوری ذرت علوفه ای تا عمل آوری سیلاژ ذرت

فرآیند جمع آوری ذرت علوفه ای ، فشرده سازی ذرت علوفه ای و پوشاندن سیلاژ ذرت.

فیلم چگونگی تولید سیلاژ ذرت بسته بندی

ذرت علوفه ای بسته بندی و عمل آوری شده یا سیلوی ذرت تخمیر شده یکی از اصلی ترین اجزای تشکیل دهنده خوراک دام در دامداری ها و گاوداری ها و مراکز پرورش گاو شیری است. در این ویدیوی آموزشی با چگونگی تولید سیلوی ذرت بسته بندی شده به صورت استاندارد آشنا می شوید.