محیط شکمبه گوساله ای که به دنیا می آید استریل و بدون باکتری، تک یاخته و قارچ می باشد. میکروب های شکمبه در ابتدا در طی فرآیند تولد و از طریق محیط بیرونی آنها وارد شکمبه گوساله می شوند. جمعیت میکروبی دستگاه گوارش در ابتدا به آرامی توسعه پیدا می کند. اما در طی زمان، سرعت رشد آنها افزایش می یابد. تبدیل یک گوساله به نشخوار کننده یکی از اهداف اصلی مرحله پیش از شیرگیری است. این مرحله برای انتقال موفقیت آمیز به گروههای از شیرگرفته در جهت حفظ رشد و کاهش شیوع بیماری لازم است.

اولین و اصلی ترین عامل افزایش دهنده ایمنی گوساله با افزایش باکتری های دستگاه گوارش آغوز مادری است. آغوز یک پروبیوتیک طبیعی است و رشد باکتری های مفید را بهبود می دهد و تشکیل کلونی باکتری های E.Coli و دیگر باکتری های بیماری زا در روده کوچک را کاهش می دهد. استقرار باکتری های مفید حاصل از آغوز در دستگاه گوارش در 12 ساعت اول بعد از دریافت آغوز صورت می گیرد. این یک مرحله اولیه و حیاتی است تا اطمینان حاصل شود که گوساله ها با به حداکثر رساندن رشد و بهبود جمعیت های میکروبی مفید و کاهش خطر استقرار عوامل بیماری زا، شروع خوبی را آغاز می کنند. بعد از خوراندن آغوز، لازم است که گوساله ها وارد مرحله دریافت شیر شوند. میزان شیری که می خورند بر میزان مصرف استارتر اثر می گذارد.

گاودارها می توانند یکی از دو راهکار بالقوه خوراک دهی را انتخاب کنند:

• خوراندن حجم زیادی از شیر (10 تا 12 لیتر)
• خوراندن میزان متوسطی از شیر (6 تا 7 لیتر)

تحقیق نشان داد، هنگامی که میزان 10 تا 12 لیتر شیر به گوساله خورانده شود، مصرف استارتر تا زمان از شیرگیری محدود می شود. در مقابل، درتحقیقی خوراندن 6 لیتر شیر در روز با 8 لیتر شیر در روز مقایسه شد، گوساله هایی که در روز 6 لیتر شیر می خوردند مصرف استارتر بیشتری داشتند ولی وزن از شیرگیری آنها در 73 روزگی یکسان بود.

چنانچه گوساله بیش از 180 گرم چربی از شیر دریافت کند، مصرف استارتر شروع به کاهش یافتن می کند. بنابراین، برای به حداکثر رساندن مصرف استارتر، یک برنامه موازنه شده خوراندن شیر باید با یک استارتر باکیفیت همراه باشد.

تغذیه گوساله ها با استفاده از استارتر به افزایش ایمنی گوساله ها منجر می شود

به دلیل اینکه شکمبه گوساله ها در اوایل عمر آنها به طور کامل رشد نکرده است جیره آنها به طور عمده بر پایه مایعات است. علاوه بر برنامه خوراندن مایعات، گوساله ها با به دست آوردن گلوکز از طریق تولید اسیدهای چرب فرار (VFA) بعد از هضم استارتر در شکمبه انرژی کسب می کنند. برای اینکه این اتفاق بیفتد، شکمبه باید توسعه پیدا کند و جمعیت میکروبی آن تکمیل شود که این اتفاق به طور ناگهانی رخ نمی دهد. اما هرچه زودتر رخ دهد بهتر است.

نتایج تحقیق دانشگاه مینه سوتا نشان داد که کاهش تعداد روزهایی که باید بگذرد تا گوساله بتواند میزان 0.5 کیلوگرم استارتر مصرف کند به رشد بیشتر گوساله، سنگین تر شدن و رشد بیشتر نگاری، شکمبه و رشد طولی بیشتر روده کوچک منجر می شود.

همچنین محققین دانشگاه پنسیلوانیا مشاهده کردند که تشویق گوساله های جوان به خوردن زودتر استارتر در مقایسه با گوساله هایی که فقط شیر یا شیر با علوفه باکیفیت دریافت می کنند به رشد و تراکم پاپیل ها منجر می شود (در شکل مشاهده می شود). علاوه بر آن، محققان دانشگاه آلبرتا به تولید زودهنگام ملکول های دفاعی ضدمیکروبی که به شناسایی و کشتن عوامل بیماری زا کمک می کند هنگام مصرف استارتر پی بردند.

بنابراین، گوساله هایی که زودتر استارتر مصرف می کنند مجاری روده ای و معده ای (GI) آنها رشد بیشتری دارد و در مقابله با بیماری ها نیز توانایی بیشتری دارند. هنگامی که سیستم ایمنی قوی تر است، هضم و تخمیر بهتر مواد مغذی در شکمبه می تواند انرژی و پروتئین مورد نیاز برای رشد بیشتر را فراهم کند. پروتئین های میکروبی تولید شده به واسطه هضم و تخمیر استارتر نیز تقریباً ترکیب اسیدهای آمینه بهینه برای رشد و توسعه شکمبه را دارند.

میزان مصرف آب گوساله ها همزمان با مصرف استارتر

رسیدن به حداکثر میزان مصرفی استارتر در مرحله از شیرخوارگی، یک نقطه کلیدی در رشد و نمو گوساله است. برخی از عوامل مدیریتی می توانند مصرف استارتر را محدود کنند.

دسترسی راحت گوساله ها به استارتر اهمیت دارد. اطمینان حاصل کنید که ارتفاع سطل استارتر از سر آن تا زمین بیش از 60 سانتیمتر نباشد.

به منظور ترغیب گوساله ها به مصرف استارتر، روزانه استارتر تازه در اختیار آنها قرار دهید. مقدار ذرات ریز استارتر باید محدود باشد (به طور ایده آل کمتر از 6 درصد). هر چه میزان ذرات ریز بیشتر باشد، خوشخوراکی استارتر برای گوساله های جوان کمتر می شود.

آب یک مواد مغذی است که برای رسیدن به میزان مناسب مصرف استارتر با کیفیت ضروری است. گوساله ها برای مصرف هر کیلوگرم استارتر به طور تقریبی به 4 کیلوگرم آب نیاز دارند. بنابراین، چنانچه مصرف آب به هر دلیلی کاهش یابد، (در دسترس نبودن یا کافی نبودن)، مصرف استارتر نیز کاهش می یابد. مصرف آب ممکن است با ارائه آب گرم بعد از خوراندن شیر افزایش یابد.

میزان مصرف استارتر گوساله ها

هنگامی که رشد و نمو شکمبه گوساله ها تکمیل می شود، گوساله ها آب و استارتر بیشتری مصرف می کنند. مصرف استارتر گوساله ها را هنگامی که از مرحله مراقبت عبور می کنند زیر نظر بگیرید. در زمان از شیرگیری، گوساله ها در روز باید 1.8 تا 2.7 کیلوگرم استارتر مصرف کنند.

علاوه بر توجه به مصرف استارتر، به رنگ و قوام مدفوع نیز توجه کنید، چون نشانه ای برای میزان توسعه شکمبه هستند. هنگامی که رشد و نمو شکمبه تکمیل می شود، رنگ مدفوع از قهوه ای شون به قهوه ای تیره تغییر می کند. قوام مدفوع نیز هنگامی که دستگاه گوارش توسعه می یابد بیشتر می شود.

مجدداً باید اشاره شود که خوراندن آغوز باکیفیت اولین قدم در رسیدن به هدف تبدیل گوساله به نشخوار کننده می باشد. به منظور ترغیب گوساله به مصرف استارتر و آغاز توسعه و رشد و نمو شکمبه مقدار متوسطی از شیر را به گوساله بخورانید. استارتر تازه با اندازه ذرات ریز محدود و آب گرم و تمیز بعد از خوراندن شیر برای مصرف بهتر استارتر در اختیار گوساله ها قرار دهید. هرچه گوساله ها زودتر استارتر مصرف کنند، رشد و تراکم پاپیل های شکمبه بهتر خواهد بود که این مسئله این اطمینان را ایجاد می کند که گوساله ها در مسیر رشد و نمو شکمبه قرار گرفته اند.