علوفه سیلو شده
علوفه ای که در مزرعه کشت می شود از ترکیبات مهم در جیره گاو شیری می باشد و علوفه سیلو شده ذرت یکی از ترکیبات ثابت جیره های گاوهای شیری می باشد. علوفه سیلو شده با کیفیت ذرت نه تنها انرژی مورد نیاز برای نگهداری بلکه انرژی مورد نیاز شیردهی برای گاوهای پرتولید را نیز فراهم می کند. ذرات درشت علوفه سیلو شده (دارای فیبر مؤثر فیزیکی مناسب) پایه و اساس توده شکمبه می باشند و باعث تحریک دام به جویدن، ترشح بزاق، نشخوار و حرکات دستگاه گوارش و حفظ آن می شود.
نشاسته و فیبر، منبع اصلی انرژی برای گاوهای شیری است که در جیره هایی با پایه علوفه سیلو شده ذرت یافت می شوند. بهبود هضم پذیری این مواد مغذی، تولید شیر را افزایش می دهد و هزینه های خوراک را به واسطه افزایش بازده خوراک کاهش می دهد به خصوص هنگامی که قیمت خوراک بالا است. اهمیت بهبود هضم پذیری فیبر در علوفه سیلو شده ذرت را باید عمیق تر مورد بررسی قرار داد.
لیگنین یکی از عوامل محدود کننده هضم پذیری فیبر علوفه
لیگنین یک مانع مهم برای هضم فیبر است زیرا میکروارگانیسم های شکمبه نمی توانند آن را هضم کنند. در حقیقت لیگنین مانعی برای دسترسی میکروب ها به سلولز و همی سلولز (بخش های قابل هضم فیبر) می باشد. به دلیل اهمیت آن در عملکرد دام، این رابطه بین لیگنین و دیگر بخش های فیبری از قبیل سلولز و همی سلولز در بسیاری از مدل های امروزی تنظیم جیره مورد توجه قرار گرفته است.
بخش های غیرقابل هضم، یا با استفاده از تعداد لیگنین تخمین زده می شوند یا به عنوان بخشی از NDF سنجیده می شوند که در انکوباسیون شکمبه ای درون تنی و یا برون تنی از قبیل uNDF240 باقی می مانند. بنابراین، کاهش لیگنین یا بخش های NDF غیرقابل هضم در علوفه سیلو شده ذرت، هضم پذیری فیبر را بهبود می دهد.
در تحقیقات، استفاده از uNDF در تنظیم جیره های حاوی هیبرید ذرت میدریب قهوه ای BMR ارزیابی شد. ذرت میدریب قهوه ای دارای لیگنین کمتر و هضم پذیری فیبر بیشتر از هیبرید معمولی است. برای مثال، خلاصه قیاس BMR با هیبرید ذرت معمولی در جدول نشان داده شده است. در این بررسی بر میزان کمتر لیگنین (0.9 درصد) و هضم پذیری شکمبه ای بیشتر NDF در شرایط برون تنی (11.4 درصد، به عنوان درصد از NDF) در BMR نسبت به هیبرید معمولی ذرت نشان داده شده است.
هضم پذیری بیشتر فیبر به مصرف 0.9 کیلوگرم ماده خشک بیشتر (DM) در روز و تولید 1.5 کیلوگرم شیر بیشتر در روز منجر می شود. این مزایا در عمل با کاهش پرشدگی شکمبه و نرخ عبور بیشتر مرتبط هستند. این دو ویژگی با خوراندن جیره های حاوی علوفه بیشتر شدت پیدا می کنند. این مفاهیم برای گاوهای اوایل شیردهی که مصرف خوراک آنها محدود می شود یا در طی اوج شیردهی هنگامی که مزایای تداوم شیردهی بیشتر می شود می تواند مزیت خاصی به همراه داشته باشد.
از طرف دیگر هنگام تصمیم گیری در انتخاب نوع هیبرید برای کشت، پتانسیل کاهش تولید هیبرید BMR را مد نظر قرار دهید. مزیت های بهبود عملکرد دام ممکن است بر کاهش تولید شیر اهمیت داشته باشد، اما میزان این پاسخ ها از یک گاوداری به گاوداری دیگر متفاوت است. علاوه بر آن، میزان تولید و ارزش غذایی هیبرید از یک سال به سال دیگر در مناطق مختلف متفاوت است. بنابراین، آزمایش هیبرید مزارع نزدیک به خود و آزمایش های چندین سال را قبل از انتخاب هیبرید جدید بررسی کنید.
لیگنین هضم پذیری علوفه و تولید شیررا کاهش می دهد
عوامل بسیاری بر توانایی گاو در جهت تولید و ترکیبات شیر بیشتر تأثیرگذار است. به حداکثر رساندن مصرف ماده خشک نقش مهمی در بهبود تولید دارد. هضم پذیری بیشتر فیبر علوفه سیلو شده ذرت از نظر اهداف تولیدی و بازده، سوددهی و محیطی مطلوب هستند. هضم پذیری پایین پر شدگی شکمبه را افزایش می دهد، مصرف را محدود می کند و تولید شیر را کاهش می دهد.
خوراندن علوفه سیلو شده ذرت با قابلیت هضم فیبر بالاتر باعث می شود واکنش زنجیره ای با نرخ عبور شکمبه سریع تر آغاز شود و به تولید شیر و ترکیبات شیر بیشتر منجر شود. ذرت علوفه باید به ذرات کوچکتر شکسته شوند تا از شکمبه عبور کنند. این کار از طریق جویدن، نشخوار و هضم انجام می شود. ذرات علوفه سیلو شده ذرت با هضم پذیری فیبر بیشتر شکننده تر هستند و سریع تر و بیشتر خرد می شوند. جریان بیشتری از ذرات که شکمبه را ترک می کنند راه را برای مصرف خوراک بیشتر باز می کنند. مصرف بیشتر باعث می شود انرژی بیشتری برای حمایت از تولید شیر برای دام فراهم شود. خوراک های با قابلیت هضم بیشتر، تولید پروتئین میکروبی و تولید پروتئین شیر را بهینه می کنند.
خوراک دام کم لیگنین
اخیراً یاد گرفته ایم که تغییر رفتار در جویدن که به دلیل تنوع در هضم پذیری فیبر خام انجام می شود نیز نقش اصلی در بهبود تولیدمثلی و سلامت دام ایفا می کند. گاوهایی که علوفه با فیبر کم هضم دریافت می کنند، زمان بیشتری را در آخور برای مصرف همان مقدار خوراک یا کمتر سپری می کنند.
محققین، زمان خوراک خوردن را به عنوان زمانی که گاو سر آخور سپری می کند تعریف می کنند که شامل زمان خوردن، جویدن و جدا سازی خوراک می باشد. صرف زمان بیشتر برای خوراک خوردن معادل کاهش عملکرد دام می باشد. گاوها هنگامی که سر آخور هستند زمان بیشتری را برای جویدن یا جداسازی خوراک سپری می کنند و از زمان استراحت خود می کاهند.
هضم پذیری بیشتر علوفه سیلو شده ذرت، مصرف، زمان استراحت و تولید شیر گاو شیری را بهبود می دهد. کاهش لیگنین یا میزان uNDF علوفه سیلو شده ذرت برای بهبود تولید شیر و ترکیبات شیر اهمیت دارد. خوراندن خوراک دام کم لیگنین (میدریب قهوه ای) به گاوهای پرتولید، اوایل شیردهی و خوراندن هیبریدهای معمولی با قابلیت هضم کمتر به گاوهای اواسط شیردهی می تواند یک استراتژی خوب برای رفع مشکل کاهش تولید شیر باشد.
یک گروه متشکل از متخصص تغذیه، متخصص کشاورزی و مشاور فروش محصول تشکیل دهید.
